[เถรี]

(โยมมาขอรับพระที่ลืมไว้ในห้องน้ำ)

เหรียญหลวงพ่อโสธร เหรียญแสตมป์ อาตมาจำได้เพราะรุ่นนี้พระอาจารย์เล็กเสกเอง..! ต้องบอกว่าการออกแบบพระเครื่องของเราก็เป็นไปตามยุคตามสมัย แต่ละยุคแต่ละรุ่นล้วนแล้วแต่มีเอกลักษณ์ของตัวเอง

สมัยที่กระผม/อาตมภาพเล่นวัตถุมงคลใหม่ ๆ สมัยนั้นสุดยอดช่างแกะแบบพิมพ์ก็คือช่างเกษม มงคลเจริญ ส่วนที่เหลือก็เป็นพิมพ์โรงงาน ที่เป็นฝีมือช่างคนเดียวกันหมด บางทีด้านหน้าที่เป็นรูปหลวงปู่หลวงพ่อของแต่ละวัด มีหน้าตาเหมือนกันหมด ต่างกันตรงด้านหลังเท่านั้นเองที่บอกว่าวัดไหน ก็คือเขาขี้เกียจทำพิมพ์ใหม่ เขาก็เลยเปลี่ยนแต่ชื่อข้างหลัง กว่าจะรู้ว่าหลวงพ่อเป็นใครก็ต้องพลิกดูข้างหลังที่ใส่ชื่อไว้ ปัจจุบันนี้เป็นการแกะบล็อกด้วยคอมพิวเตอร์

วันนี้ทางโรงงานส่งรูปพระแก้วประจำพิพิธภัณฑ์วัดท่าขนุน มาให้ดู ปรากฏว่าองค์แดงแปร๊ดเลย ขึ้นแท่นรอแกะอยู่ ถามโรงงานว่า "แก้วใสทำไมกลายเป็นแดง ?" เขาบอกว่า "ถ้าไม่เคลือบสีแดงแล้วหุ่นยนต์แกะมองไม่เห็น" เขาแกะด้วยหุ่นยนต์ที่สั่งด้วยคอมพิวเตอร์ เขาก็เลยต้องทาสีแดงเคลือบไว้

แสดงว่าหุ่นยนต์ก็ไม่ได้ฉลาดทุกเรื่องนะ หุ่นยนต์แกะตามแบบได้เป๊ะ ๆ เลย ถ้าออกแบบมาสวยก็แกะมาสวยตามนั้นเลย เสียอยู่อย่างเดียวว่าฉลาดไม่พอ ไปเจอใส ๆ เข้าหุ่นยนต์ก็หาไม่เจอ จึงต้องทาสีแดงทึบเอาไว้ชั้นหนึ่ง หลังจากแกะเสร็จค่อยมาขัดใหม่ทั้งองค์

วัสดุที่ใช้เรียกว่าอะคริลิค เป็นแก้วยุคใหม่ เป็นแก้วพลาสติก ก็คือตกแตกได้ มาเป็นแผ่น ๆ เอามาทากาวประกบเข้าหากันให้ได้ความหนาพอที่เราต้องการ ยิ่งแผ่นใหญ่ ยิ่งหนามาก ก็ยิ่งแพงมาก แล้วเขาก็ต้องหากาวชนิดที่ไม่เปลี่ยนสีตามกาลเวลา ถึงเวลาแกะเสร็จแล้วใสแจ๋วทั้งองค์เลย ดูไม่ออกว่าเกิดจากการประกบเข้าไปเป็นแผ่น ๆ

แต่ว่าตอนที่ทากาวประกบนี่ อย่างน้อยต้องเข้าเครื่องหนีบทิ้งไว้ ๓ เดือน เพื่อให้กาวแห้งจริง ๆ แล้วขณะเดียวกันก็ให้ติดแน่นจริง ๆ ดังนั้น..เขาก็เลยขอเวลาทำเป็นปี องค์หนึ่งก็ไม่กี่ล้านบาทหรอก พวกเราก็ทำบุญกันไปก็แล้วกัน จะกี่ล้านเราก็ร่วมด้วย ๒๐ บาท คือมีส่วนของเราด้วย ไม่อย่างนั้นเนื้อแหว่ง จะมากจะน้อยก็ต้องแหว่งไป ๒๐ บาท..!