[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวกับโยมว่า "ครอบครัว ณ ระนอง เป็นครอบครัวอายุยืน แต่ละคนอยู่ถึงเลข ๙ ทั้งนั้น คนเราอายุยืนเพราะปาณาติบาตน้อย บุคคลที่จิตใจประกอบด้วยเมตตาย่อมทรงศีลได้อัตโนมัติ ในเมื่อมีศีล การที่จะไปเบียดเบียนฆ่าสัตว์เล็กสัตว์น้อยอื่น ๆ ตลอดจนฆ่าสัตว์ใหญ่หรือฆ่าคนก็ไม่มี จึงอายุยืน"

ถาม : ที่เขานิยมอวยพรให้มีอายุยืนนานถึง ๑๒๐ ปีนี่มีที่มาจากไหนหรือคะ ?
ตอบ : ปกติเขาแค่นิยมให้มีอายุยืนนาน บาลีว่า อายุวัฑฒโก แม้กระทั่งทุกวันนี้ในลังกาเวลาเจอหน้ากัน เวลาทักทายก็บอกว่า “อายุบวร” คือเจริญด้วยอายุ

สมัยพระพุทธเจ้า เกณฑ์อายุ ๑๒๐ ปีเป็นเรื่องปกติ ก็เหมือนกับยุคเรา เกณฑ์อายุเหลือแค่ ๗๔-๗๕ ปี แต่คนที่อายุถึง ๘๐-๙๐ ยังมีอยู่ สมัยก่อนเกณฑ์อายุ ๑๐๐ ปี ท่านที่สร้างปาณาติบาตมาน้อย อายุถึง ๑๒๐ ปีก็มีเป็นปกติ อย่างพระน้านางปชาบดีโคตมี ๑๒๐ ปี พระมหากัสปเถระ ๑๒๐ ปี
พระอานนท์เถระ ๑๒๐ ปี

แต่ที่สุดยอดจริง ๆ ก็คือ พระพากุลเถระอยู่จนถึงอายุ ๑๕๐ ปี เบื่อเต็มทีแล้ว ตัดสินใจเข้าสมาบัติไปเลยดีกว่า ไม่รู้ว่าจะอยู่ไปทำไม เกิดมาไม่เคยป่วย แม้กระทั่งสมอสักชิ้นจะฉันเพื่อรักษาโรคก็ไม่เคยแตะต้อง เพราะสุขภาพแข็งแรงมาตลอด ในอดีตชาติท่านเคยสร้างเว็จกุฎี คือสร้างส้วมถวายวัด ในเมื่อปลดทุกข์ให้คนอื่น ตัวเองก็เลยไม่ค่อยจะมีทุกข์กับใคร