[เถรี]

สัตว์อย่างที่สอง คือ พญาสินธพขจรเดช เป็นม้าขาว ถ้าเป็นสมัยนี้อาตมาเทียบว่าเป็นรถยนต์เฟอร์รารี่ได้ เพราะว่าพระเจ้ารามราชแห่งกรุงละโว้ (ลพบุรี) จะขี่ม้าตัวนี้ขึ้นไปหาพระนางเจ้าจามเทวีเดือนละครั้ง เนื่องจากสองท่านนี้แต่งงานกัน ต่างคนต่างครองเมือง ต่างคนต่างมีไพร่ฟ้าประชากรที่ต้องดูแล เดือนหนึ่งจึงขี่ม้าขาวตัวนี้ขึ้นไปได้ครั้งหนึ่ง ไปหากันด้วยความคิดถึง

สมัยก่อนบรรดาสัตว์ต่าง ๆ มีความพิเศษมีอยู่มาก อย่างสมัยพุทธกาล พระเจ้าจันทปัชโชติมีช้างพังภควดี เดินทางได้วันละ ๑๒๐ โยชน์ ก็คือ ๙๖๐ กิโลเมตร สมัยนี้เหยียบรถเก๋งดี ๆ วันละ ๙๖๐ กิโลเมตร ยังลิ้นห้อยเลย เพราะฉะนั้น..อาตมาจึงคิดว่าพระยาสินธพขจรเดช ม้าคู่พระทัยของพระเจ้ารามราชและพระนางเจ้าจามเทวี เปรียบสมัยนี้ก็คงรถเฟอร์รารี่สปอร์ต เหยียบได้ประมาณ ๓๐๐ กิโลเมตรต่อชั่วโมงแน่ ๆ

สัตว์อย่างสุดท้ายเป็นกองทัพลิง ๓๐ ตัว หัวหน้าลิงคือพญากากะวานร เป็นลิงที่ได้รับการฝึกมาดีมาก สามารถออกรบได้ สงครามครั้งนี้ขุนหลวงวิลังคะแพ้ลิง ขอยืนยันว่าแพ้ลิง เพราะว่าทันทีที่กองทัพปะทะกัน พระยากากะวานรพร้อมกับบริวารก็พุ่งพรวดเดียวขึ้นถึงหลังช้างเลย ชักมีดแทงกลางช้างกับหลังช้าง (ทหารบนหลังช้าง) แล้วหักฉัตรทิ้ง กองทัพของขุนหลวงวิลังคะก็เลยแตกไม่เป็นขบวน เพราะคิดว่าแม่ทัพตายแล้ว

สมัยก่อนไม่เหมือนสมัยนี้ ไม่มีวิทยุสื่อสาร ไม่มีโทรศัพท์มือถือ เขาดูสัญญานของกองทัพจากธงประจำตัวและฉัตรของกษัตริย์เป็นหลัก ในเมื่อธงนำทัพและฉัตรโดนลิงหักทิ้งไปแล้วภายในไม่กี่นาที ลูกน้องเห็นจึงแผ่น ก็เลยทำให้กองทัพลัวะนั้นแตกพ่ายไป

ความจริงขุนหลวงวิลังคะไม่ได้ตายในสนามรบ แต่ว่ากลับไปแล้วโกรธแค้นมากเลยป่วยตาย ตามประวัติท่านบอกว่า เสียแขนไปข้างหนึ่ง เพราะว่ามัวแต่พะวง คอยระวังลิงอยู่ เลยโดนท้าวมหันตยศฟันแขนขาดไปข้างหนึ่ง