[สุธรรม]

ทางเดินลงมาจากวัดยายเพ็ญด้านบน

“ดิฉันขอส่งท่านแค่นี้นะเจ้าคะ ต้องไปฟังปัญหาของคนที่มากราบไหว้บูชาต่อ เผื่อว่าบุญของเขาพอมี จะได้สงเคราะห์เขาบ้าง ที่เหลือโลกยายจ๊ะจะเป็นผู้ดูแลท่านเอง” ขอบคุณมากจ้ะคุณยาย..ขอให้ได้เลื่อนภพภูมิเร็ว ๆ นะจ๊ะ “ออคุณเจริญ..จุมเรียบเรีย (ขอบพระคุณเจ้าค่ะ..นมัสการลาค่ะ)” คุณยายน้อมตัวไหว้ได้นุ่มนวลงามตาจริง ๆ แล้วหายไปจากสายตา...

ทางปูนพาเดินผ่านสนามหญ้าเขียวขจีลงไปยังตีนเนิน “ยายนั่น” คงเกรงว่าถ้าเดินตามหลังจะกลายเป็นอยู่สูงกว่า จึง “แวบ” ลงไปรอที่ข้างล่างตรงใกล้ ๆ ม้านั่งสำหรับพักผ่อน พออาตมาเลี้ยวขวาตามทางเดินลงมาถึง เห็นเป็นนาฬิกาแดดอันใหญ่มหึมา บอกเวลา ๐๘.๐๓ น. เดินตรงเวลาเสียด้วย “ยายนั่น” จ้อเป็นต่อยหอยอีกตามเคย...

“พระเจดีย์ตรงอยู่หน้าของท่าน คือพระเจดีย์บรรจุพระอัฐิของพระเจ้าพงหะยัต กษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่พระองค์หนึ่งของกัมพูชา ถ้าพระนามนี้ไม่คุ้นหู ก็ต้องเรียกว่า “พระยาละแวกที่ ๑” พระองค์ท่านเป็นผู้ย้ายเมืองหลวงจาก “พระนคร” มาตั้งที่เมืองละแวก ซึ่งก็คือพนมเปญในปัจจุบันนี้ ตั้งแต่ พ.ศ. ๑๙๗๕ ประมาณกรุงศรีอยุธยาตอนต้น..”