[เถรี]

"ทุกวันนี้เนปาลยังไม่เข้าที่เข้าทาง อาคารเรือนชานบ้านช่องมีแต่ไม้ค้ำเอาไว้กันถล่มลงมา อยู่ไปพลาง ๆ ก่อน พวกที่เคยมีตึก ๔-๕ ชั้น ตอนนี้เหลือมาตรฐาน ๑ ชั้นหรือชั้นกว่า เพราะส่วนบนถล่มลงมาหมดแล้ว เขาก็พยายามหาสังกะสีมาปิดข้างบนเพื่อให้อยู่ได้ไปก่อน แล้วถามว่าทำไมไม่สร้างขึ้นใหม่ ? คำตอบคือ ไม่มีเงิน

คนเนปาลจริง ๆ ไปทำงานที่อื่น แทบจะไม่ได้อยู่ในประเทศตัวเอง แรงงานที่จะใช้ก่อสร้างเลยไม่มี ทางด้านโฮปแค้มป์ถึงได้สอนพวกเด็กว่าทำอย่างไรจะได้สร้างบ้านได้ เอาแค่ทองผาภูมิ ถึงเวลารถบัส ๕-๖ คันมา พวกเนปาลมาต่อใบอนุญาตทำงาน แต่ละปีมาที ๕-๖ คัน ตอนอาตมาเป็นเจ้าอาวาสวัดทองผาภูมินี่ซาบซึ้งเลย เขาจะมาอาศัยจอดนอนในวัด เสร็จแล้วก็ติดต่อทางอำเภอขออนุญาตต่อใบอนุญาต รวบรวมค่าธรรมเนียมมาจ่ายรวดเดียว มีผู้ประสานงานคอยวิ่งเรื่องให้ แต่ตัวต้องมาทั้งหมด พอถึงเวลาเขาเรียกตัวนี่ต้องถือหนังสือไปคนต่อคนเลย ต้องมาต่อใบอนุญาตกันทุกปี

อาจารย์วิปัสสีเขายังบอกว่ากาญจนบุรีคนเนปาลเยอะนะ บอกว่ามีเยอะแต่เขาไม่ได้อยู่รวมกัน จะได้อยู่รวมกันปีหนึ่งตอนขอใบอนุญาต บ้านของเขาหากินยาก เรื่องการทำไร่ไถนาพื้นที่ก็น้อย น้ำก็หายาก เลยมีวิธีว่าออกไปทำมาหากินที่อื่น ได้เงินแล้วก็ไปหาซื้อเอา

คุณราชัน ประธานไลอ้อนส์คลับกาฐมาณฑุ เป็นตัวแทนมาขอบคุณพวกเรา เขาบอกว่าเขาได้รับการช่วยเหลือจากสมาชิกไลอ้อนส์คลับทั่วโลก แต่พวกเราที่ไม่ได้เป็นสมาชิกเลยกลับช่วยเขาไปเยอะขนาดนั้น ซึ่งเป็นเรื่องที่เขาประทับใจมาก แล้วก็แปลกใจด้วย เว็บวัดท่าขนุนเป็นใครมาจากไหนช่วยไป ๔,๐๐๐ กว่าดอลลาร์ คิดเป็นเงินเขานี่มหาศาลเลยนะ"