[เถรี]

ในส่วนนี้จึงเป็นส่วนที่หาได้ยาก เพราะว่าในเรื่องของพ่อแม่นั้น หลาย ๆ ท่านใช้คำว่า เป็นพระอรหันต์ของลูก แต่ถ้าว่าตามพระบาลีที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสเอาไว้ พระองค์ท่านบอกว่า พ่อแม่เป็นพรหมของบุตร

คำว่า พรหม ในที่นี้คือ ผู้ที่ประกอบไปด้วยพรหมวิหาร ก็คือ มีเมตตา รักผู้อื่นเสมอตนเอง มีกรุณา สงสารอยากให้พ้นทุกข์ มีมุทิตา พลอยยินดีเมื่อเห็นผู้อื่นอยู่ดีมีสุข และมีอุเบกขา เมื่อช่วยเหลือเต็มกำลังกาย กำลังใจ กำลังสติปัญญา กำลังคน กำลังทรัพย์แล้ว ไม่สามารถที่จะช่วยได้ก็ต้องปล่อยวาง เพื่อรักษาสภาพจิตของตนให้ผ่องใส ไม่เศร้าหมองไปตามสภาพเบื้องหน้า

สภาพของบุคคลที่เป็นพ่อแม่ มีจิตใจในลักษณะอย่างนี้จริง ๆ รักลูกเสมอตัวเองและยิ่งกว่าตัวเอง อย่าไปพูดถึงไม่กี่รายที่เอาลูกไปหย่อนใส่ถังขยะ ขณะเดียวกันท่านก็สงสารอุ้มชูเลี้ยงดูตั้งแต่ตัวเล็กตัวน้อยมา ถ้าหากว่าไม่มีพ่อไม่มีแม่คอยดูแล ก็คงยากที่พวกเราจะอยู่รอดปลอดภัยมาจนกระทั่งเติบใหญ่ถึงตอนนี้ แก่เฒ่ามาจนทุกวันนี้ มีมุทิตาเมื่อลูก ๆ ได้ดีก็ยินดีมีความสุขไปกับลูกด้วย และจะบอกว่าอุเบกขาเป็นพรหมวิหารธรรมที่พ่อแม่มีน้อยที่สุด เพราะว่าดิ้นรนทุกทางเพื่อลูกมาโดยตลอด