[โยคียุ้ย]

วิสาขมาส : เพ็ญเดือน ๖ พ.ศ.๒๕๕๒

...........................................

( จม.พระอาจารย์ _ ๒ )

น่าสังเกตว่า ลายมือพระอาจารย์ในอดีตกับปัจจุบัน
แทบจะไม่เปลี่ยนเลยนะครับ เสมือนกับความตั้งใจ-
จริยา-รวมทั้งหลักธรรมที่ท่านแสดง ก็ไม่ค่อยเปลี่ยน
แปลง มีแต่ความหนักแน่นมั่นคงไปเรื่อย ๆ เมื่อก่อน
อย่างไรวันนี้ก็อย่างนั้น ท่านเคยบอกว่าการที่จะเป็นครูอาจารย์
เขา นอกจากบอกเขาได้แล้ว ยังต้องทำให้เขาดูได้ด้วย
ผมเคยเห็นลายมืออาจารย์มาตั้งแต่ยังตัวน้อย แถมพยายาม
บังคับลายมือตัวเองให้มันคงที่ คงเส้นคงวา อย่างอาจารย์
แต่เวลาเข้าห้องสอบ ถ้าเป็นวิชาที่ต้องเขียนบรรยาย ก็แทบ
เอาตัวไม่รอด เพราะลายมือมันวุ่นวายเสียเหลือเกิน........
วันนี้ถือฤกษ์ดีวิสาขาบูชา - จึงขอบูชาลายมือพระอาจารย์
มาด้วยความเคารพครับ .......สาธุ...สาธุ...สาธุ.......
-----------------------------------------------------

๒๐ เมษายน ๒๕๒๗

น้องหญิงจ๊ะ

ขอบใจมากสำหรับบัตรอวยพรวันสงกรานต์ ได้รับตอนแรกพี่นึกไม่ออกว่าใคร และไม่มีชื่อไม่มีที่อยู่มีแต่คำว่า 'น้องหญิง' พอดีนึกได้ว่ามี “ยายหนู” คนเดียวที่ลายมือเป็นแบบนี้ ถ้าไม่ใช่ละก็ เวรกรรม....!

รร.เปิดเมื่อไรบอกพี่ด้วยนะ ความผิดพลั้งของปีก่อนเอามาเป็นบทเรียนของปีนี้ อย่าลืมว่าไม่ใช่น้องหญิงคนเดียวที่เรียนอยู่ หากแต่แบกความหวังของพ่อ-แม่ และคนอื่นเอาไว้ด้วย ทำให้ดีที่สุดนะจ๊ะ พี่เอาใจช่วยเสมอ

พี่เล็ก

------------------------------------------------------

บ้าน
๑๘ พฤษภาคม ๒๕๒๗

น้องหญิงจ๊ะ…

พี่ขอโทษที่ตอบจดหมายช้า งานมากจนแทบไม่มีเวลา ไม่ได้หยุดงานแม้แต่วันเดียวมาเกือบ ๖ อาทิตย์แล้ว การเรียนพิเศษขอให้ตั้งใจเรียนให้ได้ผลจริง ๆ นะจ๊ะ ต่อไปเป็นการแก้คำผิด
- ค่ะ ใช้เมื่ออกเสียงเอก (ต่ำ) ในประโยค
- คะ ใช้เมื่ออกสียงสูง (ตรี) ท้ายประโยค
- นิวาสสถาน (ที่อยู่)
- ระเหเร่ร่อน (ไม่ต้องมีระเห็ดก็ได้)

ขอให้พี่ช่วยแก้ไขพี่ก็แก้ให้ “ผิดเป็นครู” อย่าโกรธนะจ๊ะ

เพราะว่า ......

เมื่อถูกติควรตรองมองที่ติ
แล้วเริ่มริลบรอยคอยแก้ไข
ติเพื่อต่อก่อสติติมิเป็นไร
เป็นบันไดไต่เต้าให้เราดี

จบก่อน แล้วจะเขียนเมื่อว่าง

รักน้องเสมอ
พี่เล็ก (ปู่)