[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "เมื่อเช้ามีข่าวข้าราชการจีนคอร์รัปชั่น มีเงินอยู่ในบ้าน ๒๐๐ ล้านหยวน เป็น ๑,๐๐๐ ล้านบาทเลย เจ้าหน้าที่ซึ่งไปจับ เอาเครื่องนับธนบัตรไป ๑๖ เครื่อง นับจนพังไป ๔ เครื่อง พวกคอร์รัปชั่นไม่กล้าเอาเงินฝากธนาคารกัน เขาก็ทำอย่างนี้แหละ มีนักการเมืองอยู่คนหนึ่ง ด้วยความที่เขาเคารพพระเลยเปิดห้องให้ดู มีใบละพันอยู่เกือบครึ่งห้อง ถามว่าทำไมไม่ฝากธนาคาร เขาบอกว่าฝากเมื่อไรคนอื่นเขาก็รู้ ลักษณะอย่างนั้นน่าจะซื้อเป็นทอง แต่ว่าซื้อทองเขาก็รู้อีก เพราะต้องใช้เงินเยอะ

คุณบรรหารไม่คอร์รัปชั่นแบบนั้นหรอก คุณบรรหารของบประมาณมาลงที่สุพรรณบุรี แล้วเอาบริษัทของตัวเองไปประมูล ใช้วิธีนั้น ได้มาอย่างถูกต้อง เคยถามว่าคุณบรรหารว่าทำไมของบได้มากกว่าคนอื่น ? ท่านบอกว่าผมขอตามสิทธิ์ที่จะพึงได้ แต่ขอแล้วโทรไปเร่ง บอกเจ้าหน้าที่งบประมาณว่า "ผมบรรหารครับ" แค่นี้ก็มือตีนสั่นแล้ว ต้องรีบออกงบให้ ถึงเวลาก็เอาบริษัทของตัวเองไปประมูล ในเมื่อรู้ราคากลาง ประมูลเมื่อไรก็ได้เมื่อนั้น แล้วจะเอาคู่แข่งที่ไหนมา ? ถึงเวลาบริษัทสี่แสงการโยธาก็เหมาทำ ช่วงนั้นถนนสายตลิ่งชันสุพรรณบุรี ๑๑๐ กิโลเมตร เป็นถนนลาดยาง ๔ เลน ที่อื่นยังไม่มีเลย ปรากฏว่าคุณบรรหารได้งบใหม่ ขูดทิ้ง เทคอนกรีต โห..จังหวัดอื่นจะร้องไห้

แถวมะขามล้ม ท่านตัดถนนคอนกรีต ๔ เลน ไปคาไว้กลางนา โอ้พระเจ้า..ที่นาขึ้นราคาหูดับตับไหม้ ทำแบบนั้นชาวบ้านก็ได้ด้วย ถึงเวลาใคร ๆ ก็อยากให้ที่ของตัวเองมีถนนตัดผ่าน คนที่ต้องการที่ทำการค้า ก็ไปซื้อที่ข้างถนนใหญ่ เท่ากับว่าท่านช่วยคนทั้งจังหวัด ตรงโน้นก็โรงพยาบาล ตรงนี้ก็โรงเรียน ตรงโน้นก็หอนาฬิกา ตรงนั้นศาลาวัด ตรงนี้ก็โบสถ์ มีตั้ง ๕-๖ แห่ง ถามว่าทำไมคนอื่นไม่ทำอย่างท่านบรรหารบ้าง ? ถ้าทำอย่างท่านแล้วได้น้อย สู้ไปสอยเอาตรง ๆ ๓๐-๔๐ เปอร์เซ็นต์ดีกว่า"