[เถรี]

หลวงพ่อสมเด็จฯ วัดสระเกศท่านดีมาตั้งแต่ต้น ท่านมรณภาพก็ดีใจว่าท่านพ้นจากการทรมานเสียที แต่มีอยู่ท่านหนึ่งก็คือ หลวงพ่อสมเด็จพระมหาธีราจารย์ วัดชนะสงคราม อาตมาดีใจที่ท่านมรณภาพพร้อมกับความดีสูงสุด หลวงพ่อสมเด็จฯ วัดสระเกศท่านเป็นพระดีแท้แน่นอนแล้ว อย่างไรเสียก็เปลี่ยนแปลงไม่ได้ แต่หลวงพ่อสมเด็จฯ วัดชนะสงครามไม่ใช่อย่างนั้น หลวงพ่อสมเด็จฯ วัดชนะสงครามเป็นมะเร็งตับ ใครไม่เคยเป็นมะเร็งไม่รู้หรอกว่าเจ็บปวดสาหัสขนาดไหน พอปวดมากเข้า ๆ ท่านบอกว่า อันนี้ท่านบอกหลังจากตายแล้วนะ อย่าเพิ่งเชื่อ..เพราะหลักฐานไม่มี

ท่านบอกว่า “ไอ้ความที่เราก็เป็นศิษย์มีครู...” คือท่านสืบสายวิชาความรู้มาจากหลวงพ่อกลั่น วัดพระญาติ หลวงพ่ออั้น วัดพระญาติที่อยุธยา เป็นลูกศิษย์สายนั้น เป็นสมเด็จพระราชาคณะรูปเดียวที่มีรอยสักลาย ๆ ที่แขน ท่านบอกว่า “พอเจ็บมากเข้า ๆ ไอ้ความที่เป็นศิษย์มีครู ไม่รู้จะทำอย่างไรก็ต้องยกคำครูขึ้นมาพิจารณา” ครูบาอาจารย์เคยสอนวิชากรรมฐานไว้ตั้งแต่สมัยหนุ่ม ๆ ขนมาใช้งานหมดเลย ท้ายสุดได้ก่อนมรณภาพแค่ไม่ถึงวัน

อาตมาไปเพื่อที่จะสรงน้ำ ไปถึงก็ “ตายละวา ตูจะมีที่จอดรถไหม ?” ปรากฏว่าท่านยืนสว่างโร่เต็มถนนเลยบอกว่า “มี..กันไว้ให้แล้ว” อาตมาถามว่าหลวงพ่อไปไหนครับ ? ท่านบอกว่า "หลวงพ่อแกไปไหน ข้าก็ไปที่นั่นแหละ" ท่านยืนยัน ปรากฏว่าไปถึง ตำรวจเขากั้นที่จอดรถไว้ให้อยู่ช่องหนึ่ง เลยได้จอดรถตรงข้างรั้ววัด ไปถึงสรงน้ำเสร็จ พลเอกเปรม ติณสูลานนท์ ประธานองคมนตรี อัญเชิญน้ำพระราชทานมาถึงพอดี ถ้าน้ำพระราชทานลงเมื่อไร คนอื่นก็หมดสิทธิ์แล้ว ต้องบรรจุเลย โชคดีที่ยังไปถวายน้ำสรงท่านทันเวลาพอดี

นั่นก็เป็นตอนหนึ่งที่ว่าพระที่ท่านปฏิบัติแล้ว พอเจ็บไข้ได้ป่วยขึ้นมา นึกถึงความดีเดิมที่เคยทำได้ แล้ววางกำลังใจตัวเองตัดร่างกาย เพราะเห็นว่าไม่ดีจริง ๆ จากคนที่ล่ำสันสูงใหญ่ กลายเป็นเหลือแค่หนังหุ้มกระดูกดำปี๋เลย ท่านเจ็บสาหัสอยู่ปีกว่าจึงมรณภาพ แล้วมะเร็งเวลากินนี่ต่อให้คนปากหนักแค่ไหนก็เชื่อว่าต้องโอย นี่เป็นตัวอย่างท่านที่ไปได้ถึงที่สุด