[เถรี]

ต่อมาพระพุทธเจ้าทรงอนุญาตให้รับผ้าคหปติจีวร ก็คือจีวรที่ญาติโยมมีศรัทธาถวาย เริ่มตั้งแต่นางวิสาขามหาอุบาสิกา เห็นพระท่านไม่มีผ้าจะเปลี่ยน อนาถบิณฑิกเศรษฐีก็สนับสนุนด้วย ก็จึงถวายคหปติจีวร พระพุทธเจ้าทรงอนุญาตให้รับได้ แต่รับได้ชุดเดียว เกินกว่านั้นถ้ารับมาต้องสละเป็นของกลาง หรือไม่ก็ทำวิกัปเป็นสองเจ้าของร่วมกับคนอื่น กันพระสะสมเอาไว้แล้วจะรู้สึกว่าตัวเองร่ำรวย เพราะว่าสมัยก่อนเรื่องข้าว เรื่องผ้า เขาถือเป็นทรัพย์สมบัติอย่างหนึ่ง

ใครที่เรียนตำราประวัติศาสตร์เก่า ๆ จะได้ยินคำว่าเบี้ยหวัดผ้าปี ก็คือพระเจ้าอยู่หัวพระราชทานให้ จะมีเงิน แล้วก็ผ้าที่ปีหนึ่งให้ ๑ ชุด ๒ ชุด หรือผ้าพับ ๑ พับ ๒ พับ ก็แล้วแต่ และถ้าหากว่าใครทำความดีก็มีการให้รางวัลเป็นผ้า เป็นต้น

อานิสงส์ของผู้ถวายผ้า ถ้าหากว่าเราไปเป็นเทวดา นางฟ้า จะมีเครื่องประดับเป็นทิพย์ทันทีเลย ถ้าหากว่าเป็นอาหารก็จะอิ่มทิพย์ไม่ต้องกิน

ถ้าหากว่าเป็นพระพุทธรูปก็จะมีรัศมีกายสว่างมาก เรื่องของพระ เรื่องของพรหม เรื่องของเทวดา เขาวัดกันตรงรัศมี ใครสว่างกว่าก็แปลว่ามีบุญมากกว่า

ในส่วนของปัจจัยก็คือเงินที่จะมาเข้ากองผ้าป่าของเรา อันดับแรกเลย เราถือว่าเงินเป็นแก้วสารพัดนึก อยากได้อะไรสามารถเปลี่ยนได้ด้วยเงิน อานิสงส์ตรงนี้ทำให้เรามีความคล่องตัวในทุกเรื่อง

ประการที่สอง เราเอาเข้ากองทุนการศึกษา เรื่องของการศึกษาคือธรรมทาน พระพุทธเจ้าท่านตรัสว่า "สพฺพทานํ ธมฺมทานํ ชินาติ" การให้ธรรมเป็นทานชนะการให้ทั้งปวง ก็คือเป็นทานสูงสุดในพระพุทธศาสนาของเรา