[เถรี]

องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสเอาไว้ว่า บุคคลที่จะอยู่ร่วมกันได้นั้น ต้องมี ข้อที่หนึ่ง สมสัทธา คือมีศรัทธาเสมอกัน สมมติว่าอยู่ในศาสนาไหน ก็อยู่ในศาสนาเดียวกัน มีความเคารพเลื่อมใสในศาสนาพุทธ ก็เป็นศาสนาพุทธเหมือนกัน เป็นต้น แล้วขณะเดียวกัน ศรัทธานี้ก็ต้องอยู่ในระดับเดียวกัน อย่างเช่นว่าถึงขนาดมอบกายถวายชีวิตต่อพระรัตนตรัยได้ ก็ต้องมอบกายถวายชีวิตได้ทั้งคู่ ไม่อย่างนั้นก็ไม่ถือว่ามีศรัทธาเสมอกัน

ข้อที่สอง สมสีลา มีศีลเสมอกัน ก็คือทั้งคู่ต้องอยู่ในลักษณะที่ว่า เป็นเทวดากับนางฟ้า มนุษย์หญิงกับมนุษย์ชาย ยักษากับยักษี เหล่านี้เป็นต้น ถ้าหากว่ามีศีล คือความประพฤติ กาย วาจา ใจ เสมอกัน ถึงจะอยู่ด้วยกันได้

ข้อที่สาม สมจาคา มีการเสียสละแบ่งปันต่อผู้อื่นเสมอกัน ไม่ใช่ว่าคนหนึ่งชอบให้ทาน อีกคนหนึ่งกลับตระหนี่ถี่เหนียว ถ้าอย่างนั้นก็อยู่ด้วยกันได้ยาก

และข้อที่สี่ สมปัญญา มีปัญญาเสมอกัน อย่างเช่นว่าเห็นประโยชน์ของทาน ของศีล ของภาวนา เหมือน ๆ กัน ตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติเพื่อความหลุดพ้นเหมือนกัน ถ้าอย่างนี้ถึงจะอยู่ร่วมกันได้นาน ถึงใช้คำว่าสมชีวิธรรม ก็คือหลักธรรมในชีวิตที่เสมอเหมือนกัน จึงทำให้คู่ครองสามารถอยู่กันได้ยืนยาว

ดังนั้น..ที่มีบุคคลบางคนกล่าวธรรมว่า "ศีลเสมอแล้วเจอกัน" จึงไม่ใช่เรื่องจริง เนื่องเพราะว่าถ้ามีศีลเสมอกัน แต่ว่าศรัทธาไม่เสมอกัน จาคะไม่เสมอกัน ปัญญาไม่เสมอกัน โอกาสที่เจอกันก็จริง แต่การอยู่ร่วมกันนั้นเป็นไปไม่ได้เลย

สำหรับวันนี้ ก็รบกวนเวลาของพวกเรามามากแล้ว จึงขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวกับญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันเสาร์ที่ ๒๓ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)