[เถรี]

ให้ทุกคนขยับนั่งในท่าที่สบายของตัวเอง ตั้งกายให้ตรง กำหนดสติเอาไว้ที่ลมหายใจเข้าออกของเรา หายใจเข้า...ให้ความรู้สึกทั้งหมดของเราไหลตามลมหายใจเข้าไป หายใจออก...ให้ความรู้สึกทั้งหมดของเราไหลตามลมหายใจออกมา จะใช้คำภาวนาอะไรก็ได้ที่เรามีความถนัดมาแต่เดิม

วันนี้เป็นวันศุกร์ที่ ๓๐ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๖๐ และก็เป็นวันศุกร์สิ้นเดือน บางคนบอกว่าเป็น "วันรถติดแห่งชาติ" แต่ญาติโยมจำนวนมากก็อุตส่าห์ฝ่าฟันอุปสรรคต่าง ๆ จนมาเจริญกรรมฐานร่วมกันในที่นี้

สำหรับวันนี้จะพูดถึงสามัญลักษณะ หรือลักษณะที่มีอยู่เสมอกัน ของคน สัตว์ วัตถุธาตุ และสิ่งของทั้งหลายทั้งปวง มีอยู่ ๓ อย่างด้วยกันก็คือ อนิจจัง ความไม่เที่ยง ทุกขัง ความเป็นทุกข์ และอนัตตา ความไม่มีตัวตนให้ยึดถือมั่นหมายได้

สำหรับวันนี้จะกล่าวถึงเฉพาะความไม่เที่ยงอย่างเดียว คำว่า ความไม่เที่ยง ก็คือมีการเปลี่ยนแปลงแปรปรวนไปอยู่เสมอ อย่างเช่นว่า เราทั้งหลายแรกเกิดมาก็เป็นเด็กเล็ก จากนั้นก็เป็นเด็กโต เป็นเด็กหนุ่ม เด็กสาว เป็นหนุ่ม เป็นสาวเต็มวัย เป็นวัยกลางคน เป็นวัยชรา ท้ายที่สุดก็ตายไป

สัตว์ทั้งหลายก็มีลักษณะเช่นเดียวกัน แรก ๆ ก็เป็นลูกสัตว์ตัวเล็ก ๆ หลังจากนั้นก็ค่อย ๆ เจริญเติบโตขึ้นมาสู่วัยรุ่น เป็นตัวเต็มวัย แล้วค่อย ๆ ชราลง ท้ายสุดก็ตายเหมือนกัน ต้นไม้แต่แรกก็งอกขึ้นมาเป็นต้นเล็ก ๆ มีใบเลี้ยงอยู่ ๒ ใบ ค่อย ๆ เติบโต แผ่กิ่งก้านสาขา จากต้นเล็กสูงประมาณนิ้วหนึ่ง ก็สูงขึ้นมาเป็นคืบ เป็นศอก เป็นวา เราจะเห็นว่ามีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา

แม้กระทั่งวัตถุสิ่งของต่าง ๆ แรก ๆ สร้างเสริมขึ้นมาสำเร็จเรียบร้อยก็ใหม่ แลดูสวยงามน่าใช้ ผ่านการกัดกร่อนของกาลเวลา ของแดด ของลม ของฝน ของดินฟ้าอากาศต่าง ๆ ก็ค่อย ๆ เก่า ค่อย ๆ เปื่อยโทรมลง แล้วก็พังไปในที่สุด