[เถรี]

เวลาหลวงพ่อเจ้าคุณท่านออกตรวจวัด มีคนถวายรถเบนซ์ท่าน ท่านก็ลุยเข้าป่าเข้าดงไปเรื่อยเปื่อย เขาถามว่าหลวงพ่อเอารถอย่างนี้เข้าป่าหรือครับ ? “เออ...ก็เขาให้ไว้ใช้” คำว่า ก็เขาให้ไว้ใช้ของท่านก็คือ ในเมื่อพวกมึงให้กูใช้ กูก็ไม่ต้องมาระวังรักษา กูก็ใช้ของกูไปเรื่อย เจอพระเจอเณรเดินอยู่ข้างถนนก็จอด “เฮ้ย...ไปไหนกัน ?” ไปโน่นครับ ไปนี่ครับ “เออ...ไปทางเดียวกัน..ขึ้นมาเลย” พาไปส่งก่อน แล้วจะไม่ให้บรรดาพระทั้งจังหวัดรักท่านได้อย่างไร ?

ไม่ได้มีมาดของความเป็นเจ้านายเลย เหมือนอย่างกับเป็นเพื่อนกันมากกว่า หรือไม่ก็เหมือนหลวงปู่หลวงตา ปู่ย่าตาทวดของเราเอง ถึงเวลามาอบรมบาลีวัดไร่ขิง...ได้เจอทุกวัน อยู่ตั้งแต่เช้ายัน ๔ ทุ่มทุกวัน ไม่เคยหนี จนกระทั่งพวกเราเลิกกันหมดแล้วท่านถึงได้กลับวัด ตี ๔ ตี ๕ ออกจากวัดมาอีกแล้ว ทำอย่างกับวัดไร่ขิงกับเมืองกาญจน์อยู่ใกล้ ๆ แล้วคิดดูว่า ๔ ทุ่มกลับไปท่านได้นอนกี่ชั่วโมง ? ตอนเช้ากลับมาอีกแล้ว พอทำวัตรเช้าเสร็จก็วิ่งมาแล้ว