[เถรี]

"สรุปว่ากลางวันได้แซนด์วิชไป ๑ คู่กับส้ม ๒ ลูก ลดน้ำหนักไปได้หน่อยหนึ่ง เสร็จแล้วก็เดินต่อ ระหว่างทางนอกจากสิงห์สาราสัตว์แล้วก็จะมีน้ำตกเล็ก ๆ ด้วย ส่วนใหญ่แล้วใบไม้กำลังเปลี่ยนสี สวยมาก ๆ ต้นสนเป็นสีทองทั้งต้นเลย ใครพกกล้องถ่ายรูปไป โดยเฉพาะกล้องดิจิตอล แนะนำเมมโมรี่การ์ดอย่างน้อย ๓๒ กิ๊ก น้อยกว่านั้นอย่าไป ไม่พอให้ถ่ายหรอก

รวมเวลาพักและเวลานั่งกินเกือบ ๓๐ นาที ยังไม่มีใครตามมาสักคน ท้ายสุดก็บอกว่าไปกันเถอะ ชวนทิดเฟิร์สได้ก็ไปต่อ พื้นที่สูงขึ้นไปเรื่อย ๆ จากที่เดินสะดวก ๆ ก็เริ่มไม่สะดวกแล้ว กลายเป็นโขดหิน เป็นตะพัก เป็นหน้าผา ยิ่งเดินก็ยิ่งเหนื่อยเพราะสูงไปเรื่อย จากที่ประเภทเดินต่อเนื่องกันได้ ๓๐๐ เมตร ๕๐๐ เมตร ตอนนี้ไม่ได้แล้ว ๕ ก้าว ๑๐ ก้าวก็หยุดหอบแฮ่ก ๆ แล้ว เพราะยิ่งสูงอากาศให้หายใจก็ยิ่งน้อย

ส่วนภูเขาหิมะ “หยางเหม่ยหยงเซวี่ยซาน” ไม่ต้องพูดถึงเลย เดินเท่าไรก็อยู่ไกลเท่าเดิม ไปไม่ถึงสักที สรุปที่อาตมาว่าภูเขาแห่งปัญญาก็คือเดินแล้วฉลาดขึ้น รู้ว่าต่อไปอย่าโง่ได้มาอีก..!"