[ทาริกา]

อยากเป็นใคร (ชินฺวํโส)

ถ้ามีคำถามว่าอยากเป็นอะไรหรือเป็นอย่างใคร บางคนคงอยากจะเป็นแบบหลวงตา คือมีลูกศิษย์และศรัทธามาก หากออกปากกับใคร ๆ ก็คงได้ตามปรารถนา ทั้งกิจการงานและส่วนตัว

แต่ผิด!..
ผิดเพราะความเข้าใจของเราเอง ไม่ใช่มาตรฐานใคร ๆ ในโลก ก็ผู้ที่แบกรับหนี้สินต่าง ๆ ตอบแทนพระศาสนา ทั้งยังติดค้างผู้คนรอบข้างทั้งหลายระดับศรัทธา ตั้งแต่เริ่มต้นสรณคมน์ ถึงปรับอารมณ์พระกรรมฐาน นี่น่ะหรือ?..น่าอิจฉา

อยากเป็นอย่างท่านหรือ..อยากเสียสละเวลาทำความเพียรของตัวมาแบ่งปันให้กับศรัทธาทั้งหลายหรือ.. อยากตากหน้าขอติดค้างผู้คนและร้านค้าเพื่อหาเงินมาก่อสร้างบูรณะอารามหรือ..

นั่นแค่ส่วนน้อย!
แต่เรามีคำตอบในใจ ว่าอยากจะเป็นอย่างใคร?

ถ้าท่านมาวัด.. ภาพหนึ่งที่จะเห็นจนเจนตาชินใจก็คือ รถเข็นทำเอง ที่บรรทุกถังขยะสีเหลืองและอุปกรณ์จิปาถะในการเก็บกวาด แล่นไปมาหัวถนนท้ายถนนของวัดนี้อยู่ทุกวี่วัน นายสารถีนั้นเล่าก็เก่าพอกันกับสภาพอุปกรณ์ เดินไปไหนมาไหนใครทักไม่ทัก ก็กวาดโน่นเก็บนี่ไปด้วยรอยยิ้มเหี่ยวย่น โกรธก็ไม่โกรธรักก็ไม่รัก ไม่สุงสิงใคร คุยด้วยก็คุย ไม่มีใครสนใจแกก็ไม่สนใจใคร ชีวิตที่ผ่านมาเกือบแปดสิบปี เวลาที่เหลืออยู่ไม่มีอะไรน่าทำไปกว่านี้อีกแล้ว ไม่มีอะไรน้อยเรื่องกว่านี้แล้ว เราเคยแหย่ลุงแก..

“ลุงดา..มาเปลี่ยนร่างกันไหม? ผมอยากแก่น่ะ”
“โฮ่ย.. ไม่เอาหรอก!”

แกส่ายหน้าอย่างรู้ทัน หัวเราะเบา ๆ แล้วก็เข็นรถหลีกไป.