[ตัวเล็ก]

ถาม : เวลาที่ผมภาวนาแบบต่อเนื่องกันนาน ๆ ประมาณ ๔ ชั่วโมงขึ้นไป ผมมักจะมีอาการตันขึ้นมา และรู้สึกเบื่อ ๆ เหงา ๆ จนไม่อยากจะภาวนาต่ออีก ทั้ง ๆ ที่ตอนนั้นสมาธิก็เริ่มรู้สึกว่าดีขึ้นแล้ว สุดท้ายก็ต้องไปหาอะไรอย่างอื่นทำจนได้ เช่น ดูหนัง ฟังเพลง ฯลฯ อยากจะทราบว่าผมควรจะทำอย่างไรครับถึงจะภาวนาได้ตลอดเวลาโดยที่ไม่เบื่อไม่เหงาครับ ?
ตอบ : ถ้าภาวนาอย่างเดียวไม่มีใครไปรอด พอภาวนาไปจนถึงระดับหนึ่ง สภาพจิตเหมือนกับแบตเตอรี่ที่ชาร์จเต็มแล้ว จะรับเพิ่มไม่ได้อีก ควรที่จะคลายกำลังใจออกมา แล้วหาวิปัสสนาญาณมาพิจารณา เป็นการใช้งานกำลังที่เราทำมาได้ เมื่อใช้ไปจนแบตเตอรี่พร่อง ก็สามารถที่ภาวนาใหม่ได้อีกครั้ง

ให้ทำสลับไปสลับมาอย่างนี้ ไม่ใช่เอาแต่ภาวนายาวอย่างเดียว จนกว่าเราจะมีความสามารถในการทรงฌานตั้งเวลาได้ ถ้าอย่างนั้นเราจึงจะสามารถรักษากำลังใจไว้ได้ตลอดเวลาอย่างที่ต้องการ

ถาม : ถ้าไปดูหนังฟังเพลงแล้วสามารถพิจารณาทุกข์จากสิ่งที่ได้รับมา จะมีประโยชน์ไหมคะ ?
ตอบ : ยังไม่เจอว่าใครทำได้ ส่วนใหญ่ก็ไหลตามกิเลสไปหมด ตอนแรกก็ตั้งใจพิจารณา พอ ๕ นาทีต่อมาก็ลืมหมดแล้ว