เรื่องพวกนี้ดูเป็นตัวอย่างของเราได้ ว่าอะไรที่เกินประมาณหรือว่าประมาทในชีวิตรสชาติเป็นอย่างไร เรื่องไม่ควรที่จะลำบากขนาดนั้นแต่ดันทำตัวให้ลำบากได้
ผมไปยุโรป เพื่อน ๆ เขาไปซื้อนาฬิกากัน อย่างถูก ๆ เรือนละสี่หมื่นบาท ตอนนั้นยูโรหนึ่ง ๔๐ บาท เรือนละพันเดียวของเขา แต่พอเป็นเงินบ้านเราตั้งสี่หมื่น ติดราคาไว้เสร็จสรรพแล้วบอกด้วยว่าไม่มี มีตัวอย่างให้ดูเครื่องเดียว แล้วคนไทยก็บ้าไปซื้อกัน
กระเป๋าหลุยส์ติ๊งต๊องนั้นก็เหมือนกัน ไปสั่งทีหนึ่ง ๖ ใบ ๑๐ ใบ ทางร้านบอกว่าขายให้ใบเดียว จะซื้อก็ซื้อ ไม่ซื้อก็เชิญออกไปเลย เขาบอกว่าของเขาไม่ใช่ของโหลที่จะซื้อทีละ ๑๐ ใบ ใบละสองแสนห้าครับ ลองไปพม่าดูสิ ใบละ ๒๐ บาทใช้ได้ดีกว่าหลุยส์วิคตองอีก ตะกร้าพลาสติกมีหูสองข้าง ถึงเวลาใส่ข้าวใส่ของไป ตอนเย็นใส่หมูใส่ผักกลับบ้านได้อีก หลุยส์วิคตองใส่ได้ที่ไหนเล่า ?
สรุปแล้วว่าสองแสนห้าใช้ได้คุ้มค่าไหม ? มีใครเอาไปใส่เนื้อหมูใส่ผักบ้าง ? ผมดูที่พม่า สาว ๆ เขาก็หิ้วคนละใบ เวลาเย็นก็ซื้อผักซื้อกับข้าวกลับบ้าน ใบหนึ่งไม่กี่สตางค์หรอก เต็มที่ ๔๐-๕๐ บาท ไม่เห็นต้องไปใช้ใบละสองแสนห้า
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 31-07-2016 เมื่อ 20:51
|