ญาติโยมจำนวนหนึ่งบอกว่ามาปฏิบัติธรรมที่วัดท่าขนุน เวลาปฏิบัติจริง ๆ ไม่ค่อยจะได้อะไรหรอก เพราะมัวแต่ไปติชาวบ้านเขาอยู่ แต่ที่ได้จริง ๆ ก็คือฟังพระอาจารย์พูดตอนก่อนปฏิบัตินั่นแหละ ซึ่งอาตมาเองก็ตั้งใจที่จะให้ด้วย
บุคคลที่ปฏิบัติผ่านมาแล้ว ย่อมรู้ว่าหนทางนั้นเป็นอย่างไร สามารถที่จะชี้แนะในการก้าวเดินของพวกเราได้ อาตมาอยากจะให้พวกเราเดินได้เร็วที่สุด เพื่อที่จะเป็นภาระแก่ครูบาอาจารย์ให้น้อยที่สุด
เมื่อเป็นเช่นนั้นเราจึงต้องทุ่มเท จริงจัง อย่าไปเชื่อกิเลสว่าไปฉี่เสียหน่อย อย่าไปเชื่อกิเลสว่าไปรับโทรศัพท์สักนิดหนึ่ง เวลาปฏิบัติมีน้อยอยู่แล้ว อั้นเอาไว้เถอะ เวลาไปนั่งรับสังฆทานอาตมานั่งเช้ายันเย็นไม่เห็นตายเลย พวกเราปฏิบัติช่วงบ่ายนานที่สุดก็แค่ ๒ ชั่วโมง เดี๋ยวจะให้พระไปปิดห้องน้ำไว้นะ ปฏิบัติเสร็จแล้วค่อยเปิด แล้วให้เก็บโทรศัพท์ ดูว่า ๕ วันนี้ถ้าไม่ใช้โทรศัพท์ชีวิตจะมีความสุขแค่ไหน
อย่าให้กิเลสหลอกให้เราเห็นว่าจำเป็น แล้วก็ไปสนใจอยู่กับโทรศัพท์ เลยไม่ได้สนใจเรื่องการปฏิบัติ แล้วเราก็เลยสู้กิเลสไม่ได้สักทีหนึ่ง
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย เถรี : 08-05-2015 เมื่อ 18:21
|