[เถรี]

ถ้าลูกทำดี พ่อก็จะมีกำลังใจอยู่ต่อ เขาเรียกว่ามีมโนสัญเจตนาหาร

อาหารนั้นมี ๔ ประเภท
กวฬิงการาหาร ได้แก่ อาหารที่เรากินเข้าไป
ผัสสาหาร ได้แก่ ลมหายใจเข้าออก
วิญญาณาหาร ได้แก่ รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัสต่างๆ ที่เป็นที่ต้องใจ และ
มโนสัญเจตนาหาร คือความมุ่งมั่นของใจ เป้าหมายของใจ

อย่างสมัยก่อนเขาใช้คนวิ่งไปบอกข่าวที่กรุงโรม เจ้านั่นวิ่งไปถึงบอกข่าวเสร็จก็ล้มลงตาย ที่วิ่งไปได้ตั้ง ๔๐ กว่ากิโลเมตรนั่นก็เป็นเพราะใจมุ่งมั่นว่าจะต้องบรรลุภารกิจที่สำคัญนี้ ก็ฝืนแรงตัวเองวิ่งไปด้วยกำลังใจ พอเสร็จภารกิจแล้วกำลังใจตรงนั้นหมดไปก็เลยตาย นี่คือมโนสัญเจตนาหาร

ยกตัวอย่างหลวงพ่อวัดท่าซุง จริง ๆ แล้วท่านมีเกณฑ์อยู่ต่ออีก แต่ท่านเห็นว่าอยู่ไปลูก ๆ ส่วนใหญ่ก็ไม่เร่งรัดตัวเอง แถมบางรายถอยหลังอีกต่างหาก ท่านเลยไปดีกว่า พวกที่มีปัญญาก็ตะกายเอาตัวรอดต่อไปได้ พวกไม่มีปัญญาก็ปล่อยไปเลย

อยากให้พ่อมีกำลังใจอยู่นาน ๆ ให้ช่วยกันทำดีเข้าไว้ เร่งภาวนาเข้าไว้ และมีศีลกับทานเป็นปกติทุกวัน


จากเว็บกระโถนข้างธรรมาสน์
เทศน์วันปีใหม่ พ.ศ. ๒๕๕๐