[เถรี]

ถ้าเราสามารถทำอย่างนี้ได้ คือตาเห็นรูปสักแต่ว่าเห็น หูได้ยินเสียงสักแต่ว่าได้ยิน จมูกได้กลิ่นสักแต่ว่าได้กลิ่น ลิ้นได้รสสักแต่ว่าได้รส กายสัมผัสสักแต่ว่าสัมผัส สามารถหยุดการครุ่นคิดปรุงแต่งของใจลงได้ การปฏิบัติของเราถึงจะมีความก้าวหน้า ไม่เช่นนั้นเราจะโดนกิเลสชักจูงไปโดยตลอด ไม่สามารถที่จะทรงตัวเองอยู่ได้ กลายเป็นปฏิบัติเท่าไรก็หาความก้าวหน้าไม่ได้เสียที เพราะเราไปรับสิ่งที่ไม่ดีต่าง ๆ เข้ามาทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย ทางใจเป็นปกติ

เมื่อเรารับเอาสิ่งที่สกปรกบูดเน่าเข้ามาในใจของเรา ก็ทำให้ใจของเราสกปรกบูดเน่าไปด้วย หาความผ่องใสไม่ได้ ย่อมไม่เกิดดวงปัญญาในการที่จะชำระใจของตนให้พ้นจากอำนาจการยึดเกาะของกิเลส

ดังนั้น..ในวันนี้ที่อยากฝากพวกเราไว้ก็คือ ให้รู้จักระมัดระวังคุ้มครองทวารทั้ง ๖ ที่เรียกว่าอินทรีย์ของเราให้ปลอดภัยจาก รัก โลภ โกรธ หลง ให้ปลอดภัยจากการนึกคิดปรุงแต่ง ซึ่งมีแต่จะพาไปในทางราคะหรือโทสะทั้งสิ้น ทำอย่างไรที่เราหยุดสิ่งทั้งหลายเหล่านี้ให้ทัน ก็แปลว่าเราต้องมีกำลังสมาธิที่เพียงพอ บุคคลที่จะมีกำลังสมาธิที่เพียงพอก็จะทิ้งอานาปานสติ คือลมหายใจเข้าออกของตนเองไม่ไม่ได้

ทุกท่านจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องทบทวนศีลทุกสิกขาบทของเราให้บริสุทธิ์บริบูรณ์ เจริญสมาธิภาวนาให้เป็นปกติ เมื่อปัญญาเกิด เห็นความไม่เที่ยงของร่างกาย เห็นความไม่เที่ยงของโลกนี้ เห็นความทุกข์ยากของร่างกาย เห็นความทุกข์ยากของโลกนี้ เราก็จะไม่ปรารถนาการเกิดมาเป็นเช่นนี้อีก ถ้าเป็นเช่นนั้นก็ยกจิตขึ้นไปเกาะพระนิพพาน ให้ตั้งใจว่าตายลงไปเมื่อไรเราขอมาที่พระนิพพานแห่งเดียว

ถ้าสามารถทำดังนี้ได้ โอกาสที่เราจะหยุดยั้งการนึกคิดปรุงแต่งในทวารทั้ง ๖ ของเราก็จะมีขึ้น สภาพจิตของเราก็จะค่อย ๆ ผ่องใสจากกิเลส ในที่สุดก็จะหลุดพ้นจากการยึดเกาะทั้งปวงไปเอง ท้ายนี้ขอให้ทุกคนภาวนาและพิจารณาตามอัธยาศัย จนกว่าจะได้รับสัญญาณบอกว่าหมดเวลา


พระครูวิลาศกาญจนธรรม
เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน ณ บ้านวิริยบารมี
วันอาทิตย์ที่ ๑๑ พฤษภาคม ๒๕๕๗
(ถอดจากเสียงเป็นอักษรโดยรัตนาวุธ)