[เถรี]

ทุกวันนี้กระผม/อาตมภาพมีชื่อเป็นพ่อเด็ก ทั้ง ๆ ที่เป็นพระนี่แหละ..! แล้วเด็กคนนั้นเกิดหลังจากที่กระผม/อาตมภาพบวชมาเป็น ๑๐ พรรษาแล้ว ท่านทั้งหลายก็ลองนึกดูก็แล้วกันว่า เรื่องพวกนี้ท่านกล้าทำไหม ? แต่ที่กระผม/อาตมภาพกล้าทำ เพราะว่าเรื่องพวกนี้สามารถพิสูจน์ได้ แค่ตรวจดีเอ็นเอก็รู้แล้วว่าลูกใคร

เพียงแต่ว่าเรื่องทั้งหลายเหล่านี้ เราจะทนเป็นขี้ปากชาวบ้านเขาได้ไหม ? เพราะว่าร้อยละ ๙๙ ถ้าเขาเห็น เขาจะไม่มาถาม แต่เขาจะไปนินทากันเอง ถ้าเราแนะนำเขาว่าให้ไปทำแท้ง เราก็ต้องอาบัติปาราชิกอีก เรื่องพวกนี้นาน ๆ ไป ท่านทั้งหลายจะมีประสบการณ์มากขึ้นไปเรื่อย ๆ สรุปว่าเด็กคนนั้น พอถึงเวลาคลอดออกมาแล้วลูกน่ารัก แม่เขาก็เลยเลี้ยงเอง ไม่อย่างนั้นกระผม/อาตมภาพก็คงต้องสะพายไปบิณฑบาต..!

อีกรายหนึ่งโทรมาบอกว่าอยู่บนหลังคาตึก จะไปกระโดดตึกตาย อกหัก..แฟนไปรักอีกคนหนึ่ง เพียงแต่ว่ากระผม/อาตมภาพค่อนข้างจะรู้ว่าเด็กคนนี้เป็นคนขี้กลัว โดยเฉพาะกลัวจะไม่สวย ก็เลยบอกเขาว่า "ถ้าจะกระโดดก็ไม่ห้ามหรอก แต่ว่าอันดับแรกเลย ถ้าหากว่าตกลงไป แข้งขาหัก กระดูกแหลกทั้งตัว หน้าตาเละเทะหมดถ้าไม่ตาย แล้วใครจะดูแล ? ถึงเวลาก็นอนจมขี้จมเยี่ยวอยู่ตรงนั้นแหละ..!"

บางอย่างเรายุให้เขาโดดก็ไม่ได้ เราห้ามเขาก็ไม่ได้ แต่ต้องเอาอะไรบางอย่างที่อยู่ในลักษณะเหมือนกับการห้ามแต่ว่าไม่ใช่ อย่างที่กระผม/อาตมภาพบรรยายมา ลองโดดก็ได้ แต่ถ้าหากว่าแข้งขาหัก กระดูกแหลกไปทั้งตัว เจ็บขนาดไหนก็ไม่รู้ หน้าตาเละเทะ หมดสวยไปด้วย ถึงเวลานั้นไปไหนก็ไม่ได้ แล้วใครจะดูแล ?

เรื่องทั้งหลายนี้จะเป็นเรื่องที่เราจะพบมากขึ้นไปเรื่อย ๆ เพราะว่าในฐานะของพระภิกษุ เราเหมือนกับเป็นจิตแพทย์กลาย ๆ ญาติโยมมักจะมาปรึกษา กระผม/อาตมภาพเอง บางคนมาปรึกษาในเรื่องที่พ่อแม่ได้ยินแล้วช็อก สงสัยว่าทำไมลูกไม่ถามพ่อถามแม่ แต่มาถามพระ ? ก็เพราะว่าถ้าถามพ่อถามแม่แล้วเขามักจะทำใจไม่ได้ เขาจะด่าลูก แต่เด็ก ๆ เขารู้ว่าถ้าถามหลวงตาหรือถามหลวงพ่อแล้ว เรื่องจะอยู่แค่นั้น ไม่ไปไหนหรอก เรื่องใหญ่แค่ไหนก็โดนเหยียบจมดินอยู่ตรงนั้นแหละ..!