[เถรี]

เมื่อกลับมาวัดท่าขนุน ยังไม่ทันจะได้ทำอะไร พระครูวรกาญจนโชติ เจ้าคณะอำเภอทองผาภูมิก็โทรศัพท์มา บอกว่า "รบกวนหลวงพ่อรองฯ ช่วยไประงับอธิกรณ์ที่ตำบลห้วยเขย่งให้หน่อยครับ เนื่องจากว่าหลวงพ่อพระครูกาญจนปัญญาวุฒิ รองเจ้าคณะอำเภอทองผาภูมิ วัดเขื่อนวชิรราลงกรณ ท่านก็อายุเกือบ ๘๐ แล้ว และเจ็บไข้ได้ป่วยอยู่" ในเมื่อหลวงพ่อเจ้าคณะอำเภอท่านต้องเป็นหลักอยู่ที่สังขละบุรี กระผม/อาตมภาพก็ต้องวิ่งไปตำบลห้วยเขย่ง เสร็จงานแล้วก็เพิ่งจะกลับมาก่อนทำวัตรค่ำนี้นิดเดียวเท่านั้น

สาเหตุก็คือว่าช่วงนี้ที่ห้วยเขย่งยาบ้าระบาด ทางด้านกำนัน ผู้ใหญ่บ้านก็ร่วมมือกับทางตำรวจชุมชนและองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น เข้าไปทำการตรวจปัสสาวะกลุ่มผู้เสี่ยง บรรดาเด็กที่ตรวจปัสสาวะแล้ว ผลขึ้นอย่างชัดเจนว่ามีสารเสพติดอยู่ในร่างกาย ก็ซัดทอดมาว่าทำไมไม่ตรวจในวัดด้วย..! เมื่อทำการตรวจในวัด มีพระรูปหนึ่งที่พรรษาค่อนข้างมาก ผลขึ้นอย่างชัดเจนว่ามีสารเสพติดอยู่ในร่างกาย แต่ท่านไม่ยอมให้ดำเนินคดีด้วยการสึกหาลาเพศ

คราวนี้หลวงพ่อเจ้าคณะอำเภอก็ดี รองเจ้าคณะอำเภอวัดเขื่อนฯ ก็ดี แม้แต่กระผม/อาตมภาพเอง อาวุโสน้อยกว่าเจ้าอาวาส ดังนั้น..เราจะพึ่งพระวินยาธิการหรือว่าตำรวจพระไม่ได้ เพราะว่าส่วนใหญ่ท่านทั้งหลายเหล่านั้นเป็นเจ้าอาวาสที่อายุกาลพรรษาน้อย ไปเจอเจ้าอาวาสแถมยังเป็นเจ้าคณะตำบลอาวุโสสูงสุดเข้าด้วย ก็คงจะทำอะไรไม่ถูก กระผม/อาตมภาพจึงต้องเดินทางไปเอง

แม้ว่าจะอาวุโสพรรษาน้อยกว่าท่าน แต่ว่าผลงานที่ผ่านมาทำให้ท่านเกรงใจ ท้ายสุดก็ยอมให้ลูกศิษย์ของตนสึกหาลาเพศ เพราะกระผม/อาตมภาพยืนยันว่า สึกไปจะไม่มีการดำเนินคดี เพราะว่าจะเอาเข้าโครงการบำบัดผู้ติดยาเสพติดในฐานะผู้ป่วย ซึ่งจะใช้เวลาไม่เกิน ๑๕ วัน ออกมาแล้วสามารถบวชใหม่ได้ เนื่องเพราะว่าคดีนี้ไม่ใช่คดีหนักหนาจนถึงขนาดอาบัติปาราชิก ห้ามการบวช ในเมื่อเป็นเช่นนั้นเรื่องถึงได้จบลงด้วยดี

คราวนี้เราท่านทั้งหลายจะเห็นว่า เรื่องที่หนึ่ง สิ่งเสพติดเหล่านี้ไม่มีข้อห้ามเอาไว้ในพระวินัยตั้งแต่ต้น เนื่องเพราะว่ายุคสมัยนั้นไม่มี แต่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าประทานข้อตัดสินในพระวินัยเอาไว้คือ มหาปเทส ๔ ซึ่งเรื่องสิ่งเสพติดในปัจจุบันนี้ จัดอยู่ในข้อสิ่งที่ไม่สมควร พิจารณาแล้วว่าไม่สมควร สิ่งนั้นย่อมไม่สมควร แปลว่าผิดพระวินัยแน่นอน ดังนั้น..ถ้าเราท่านทั้งหลายเอามหาปเทส ๔ เข้าไปจับ โดยไม่มีใจอคติ เรื่องทุกอย่างจะจบได้ง่าย เพราะว่าชัดเจนมาก