[เถรี]

เหมือนอย่างกับว่าครูบาอาจารย์ท่านนัดกันไป ถ้าหากว่าตามที่เชื่อกันก็คือหลวงพ่อฤๅษี วัดท่าซุง มรณภาพวันที่ ๓๐ ตุลาคม ๒๕๓๕ แต่หลวงปู่สายมรณภาพก่อน ในวันที่ ๑๔ กันยายน ๒๕๓๕ ช่วงที่ทำบุญ ๑๐๐ วัน กระผม/อาตมภาพก็วิ่งอยู่สองวัด สองทุ่มหลังจากสวดพระอภิธรรมถวายหลวงพ่อฤๅษี วัดท่าซุงเสร็จ ก็ตีรถมาที่นี่ มาสว่างที่นี่ ร่วมงานบุญเขาเสร็จสรรพเรียบร้อย ฉันเพลเสร็จ ก็ตีรถกลับไป ไปตีหน้าเจี๋ยมเจี้ยมทางด้านโน้น พร้อมที่จะสวดพระอภิธรรมต่อ คนไม่รู้หรอกว่าหายไปเป็นวันเป็นคืน

เข้าศาลา ๑๒ ไร่เมื่อไร ก็เจอนั่งหัวโด่กันอยู่สามคน มีหลวงพี่พระใบฎีกาประทีป อตฺถทสฺสี มีกระผม มีพระสมนึก สุธมฺมถิรสทฺโธ เหลือเชื่อไหม..? ตอนนั้นท่านสมนึกเพิ่งจะพรรษาที่ ๒ เองนะ ปัจจุบันท่านเป็นเจ้าอาวาสวัดท่าซุง..!

เราจะเห็นว่าทุกอย่างเป็นเรื่องของบุญสัมพันธ์ กรรมสัมพันธ์ เหมือนอย่างกับกำหนดตายตัวมา ที่เฝ้ากันอยู่ทุกวันทุกคืนตลอดเวลาที่ศาลา ๑๒ ไร่ มีอยู่สามรูปนี้ แล้วที่ไปมากกว่าท่านอื่น ก็จะเป็นเจ้าคุณหลวงตาวัชรชัย ก็คือหลวงตาท่านนอกจากอายุมาก ก็ยังหวงเวลาปฏิบัติ เพราะฉะนั้น..ถ้านอกจากหน้าที่รับผิดชอบแล้ว หลวงตาจะกลับกุฏิไปลุยกรรมฐานของท่าน แต่พวกอาตมาแทบจะกินจะนอนกันที่ศาลา ๑๒ ไร่เลย หายไปก็เฉพาะตอนกลับกุฏิไปสรงน้ำเท่านั้น

เมื่อเก็บสังขารหลวงปู่สายไว้ครบปี ก็รื้อโลง ตอนนั้นเป็นโลงทึบ จะเผา แต่ปรากฏว่าสังขารไม่เน่า ทั้ง ๆ ที่ตอนมรณภาพก็ไม่ได้ฉีดยา ก็เลยเป็นเวรเป็นกรรมของกระผม/อาตมภาพตั้งแต่ตอนนั้น เพราะว่าเจ้าอาวาสรูปถัดมาก็คือพระอธิการสมเด็จ วราสโย กลัวผีสุด ๆ..! ตลอดระยะเวลาที่ท่านเป็นเจ้าอาวาสอยู่ ๖ ปี พระอาจารย์สมเด็จไม่เคยเปลี่ยนผ้าครองถวายหลวงปู่เลย มีแต่พระอาจารย์เล็ก วัดท่าซุง วิ่งมาเปลี่ยนให้ทุกปี..!