[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "วันก่อนตอนบิณฑบาต โยมคนหนึ่งเป็นลูกศิษย์เก่าแก่ของหลวงปู่สาย ถามว่า “วันนี้พระอาจารย์อยู่วัดหรือเปล่า ?” อาตมาบอกว่า “อยู่..แต่มีบวชพระนะ ถ้าโยมจะไปให้ไปหลัง ๙ โมง” ปรากฏว่า ๙ โมงกว่า ๆ โยมเขาก็มาเอาซองปัจจัยมา ๔ ซอง ขอร่วมสร้างศาลาด้วย พอโมทนาเสร็จสรรพเขากลับไป

คนที่วัดจึงรายงานว่า เขามาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว พอดีอาจารย์พักอยู่ ไม่ได้พบ บอกให้เขาฝากไว้ก็ไม่ยอมฝาก สรุปว่าดีที่ป้าไม่ตายเสียก่อน ยังมีโอกาสได้ทำ ถ้าป้าตายก่อนพระขาดทุน ป้าตั้งใจทำก็ได้บุญไปแล้ว

บางคนยังยึดติดตัวบุคคลอยู่มาก โดยเฉพาะเรื่องศรัทธาเป็นเรื่องแปลก ถ้าเราดูในพระไตรปิฏกจะชัดที่สุดตรงพระสีวลี เทวดาที่เป็นเพื่อนร่วมกองบุญของพระสีวลีในชาติที่ท่านเป็นคนตัดฟืน แล้วเอารวงผึ้งสดมาร่วมปิดกองบุญให้ชาวบ้านเอาชนะพระราชา เทวดาลงมาทำบุญกับพระสิวลี แต่ไม่สนใจพระพุทธเจ้าเลย คนนั้นก็ “พระผู้เป็นเจ้าของเราอยู่นี่” คนนี้ก็ “พระผู้เป็นเจ้าของเราอยู่นี่” พระพุทธเจ้านั่งอยู่ไม่แลเลย

พระสีวลีรับไทยธรรมข้าวปลาอาหารเสร็จก็น้อมถวายพระพุทธเจ้า แล้วก็แจกคณะสงฆ์ ได้ครบ ๕๐๐ ท่านพอดี คราวนี้เห็นหรือยังว่าศรัทธานั้นเฉพาะเจาะจงขนาดไหน

ถ้าครูบาอาจารย์หลายท่านศึกษาพระไตรปิฏก จะเห็นว่าอย่างพระมหากัจจายนะมาจากกรุงอุชเชนี พาพระภิกษุติดตาม ๒๐๐ รูป พระพุทธเจ้าท่านก็ตรัสสรรเสริญว่าพระมหากัจจายนะเป็นผู้ใหญ่ มีความรู้ อบรมลูกศิษย์ได้ดี ทำให้ผู้คนเลื่อมใสศรัทธา ติดตามบวชเป็นจำนวนมาก

พอพระอุรุเวลกัสสปะพาบริวาร ๕๐๐ มา พระพุทธเจ้าก็ตรัสสรรเสริญว่าท่านมีความสามารถ ท่านไม่ได้หวงลูกศิษย์เลย ใครเก่งท่านก็บอกให้รู้ ชาวบ้านจะได้ไปทำบุญ เพราะบางทีก็ร่วมสายบุญกับท่านมา ได้ยินเกิดศรัทธาเลื่อมใสก็จะได้ไปหา"