[เถรี]

"พอท่านรำคาญคน ทนไม่ไหว ท่านก็หอบกลดหอบบาตร ธุดงค์หายเข้าป่าไปเลย ๗ ปี ๘ ปี อาตมาเองก็ใกล้เคียงแล้ว เดี๋ยวรอความรำคาญเพิ่มขึ้นอีกนิดหนึ่งก่อน หลวงปู่สายหายไปนานมาก แต่ต้องบอกว่าดวงของคนทองผาภูมิยังดีอยู่ เพราะว่าปีนั้นมีการตรวจการณ์คณะสงฆ์ของอำเภอบ้านไร่ จังหวัดอุทัยธานี สั่งให้เจ้าคณะตำบลทุกตำบลสำรวจทุกวัดว่ามีพระตามความเป็นจริงกี่รูป ให้จดชื่อจดฉายาวันเดือนปีบวชมาให้หมด

ปรากฏว่าไปเจอหลวงตาแก่ ๆ ผอม ๆ รูปหนึ่ง ยื่นหนังสือสุทธิให้ เป็นพระครูสุวรรณเสลาภรณ์ ตำแหน่งเจ้าคณะอำเภอทองผาภูมิ ...(หัวเราะ)... ทางด้านนี้พอได้ยิน ก็จัดขบวนรถวิ่งไปนิมนต์หลวงปู่กลับมาแบบรีบด่วนที่สุด หลวงปู่ท่านไปเป็นพระลูกวัดแก่ ๆ ไม่มีใครรู้หรอกว่าเป็นถึงเจ้าคณะอำเภอ

ช่วงนั้นก็มีพระทางด้านกาญจนบุรีขึ้นมาดูแลที่นี่อยู่หลายรูป ก็มีพระมหาทอมสันต์ ซึ่งปัจจุบันก็คือ ท่านเจ้าคุณพระโสภณกาญจนาภรณ์ มีพระมหาทองดำ ซึ่งปัจจุบันก็คือท่านเจ้าคุณพระราชวิสุทธาภรณ์ ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันมาเป็นเจ้าคณะอำเภอดูแลที่นี่

ในส่วนนั้นต้องบอกว่าพอหลวงปู่ท่านกลับมา หากว่ายังรบกวนท่านมากเหมือนเดิมอีก ก็อาจจะมีรายการสรรเสริญเจริญพรกัน ลูกศิษย์ลูกหาก็ตกปากรับคำท่านเป็นอย่างดี เพราะกลัวหลวงปู่ท่านจะหนีอีกถ้า หากว่าดื้อ ว่ายากสอนยาก หลวงปู่ท่านจะไม่อยู่ด้วย ท่านจะไปเลย ต้องบอกว่าเป็นประวัติการณ์ที่พระสังฆาธิการระดับสูงขนาดนั้นออกธุดงค์เฉยเลย ยศตำแหน่งอะไรตูก็ไม่สนแล้ว"