พระอาจารย์กล่าวว่า “สมัยที่อาตมาภาวนาจนอารมณ์ใจทรงตัวใหม่ ๆ รู้สึกเย็นอกเย็นใจจนบอกไม่ถูก ตากแดดก็ไม่ร้อน ตากฝนก็ไม่หนาว บางทีฝนตกก็เดินภาวนาตากฝนไปเรื่อย อยากรู้ว่าฝนกับเราใครจะเก่งกว่ากัน มารู้ทีหลังที่หลวงพ่อฤๅษีท่านบอกว่า พอสมาธิทรงตัว จิตกับประสาทจะแยกออกจากกัน ไม่ค่อยรับรู้อาการทางร่างกาย ขอเตือนว่าใครจะเลียนแบบก็ได้นะ แต่อย่านาน ถ้านานเกินไปพอเราถอนสมาธิออกมาบางทีก็ไข้จับไปเลย”
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 16-10-2016 เมื่อ 00:20
|