[สุธรรม]

ขึ้นมาแค่ ๒ คนจริง ๆ..!

“ท่านอาจารย์และเพื่อน ๆ ให้ความสำคัญกับท่านมากนะครับ” “ท่านผู้นำ” ที่แอบลงเรือมาโดยไม่ได้ตีตั๋วเอ่ยปากวิจารณ์เมื่อถ่ายทำจบ “อ๋อ...ก็แค่จำได้ทั้งหมดว่าไปไหนมาบ้าง และพอที่จะ “รู้กาลเทศะ” ว่าในสถานการณ์แบบไหนควรจะพูดเรื่องอะไรเท่านั้นเอง ขืนไปให้คนอื่นพูดอาจจะต้องตัดทิ้งไปทั้งชั่วโมง” อาตมาเตะลูกออกนอกสนามหน้าตาเฉย ทำเอา “ท่านผู้นำ” ทำท่าเหมือนวัวกระทิงเจอผ้าแดง ถ้าไม่ติดว่าอาตมาเป็นพระคงจะพุ่งเข้ามาขวิดแล้ว..!

เรือของเราวิ่งทะยานไปบนทะเลสีฟ้าใส ลมแรงสดชื่นพัดเข้ามาทุกทิศทุกทาง อาตมาหยิบกล้องเดินออกไปทางท้ายเรือ ซึ่งพ่อหนุ่มล่ำบึ้กทั้งสองนายกำลังควบคุมเรืออยู่ ขึ้นบันไดเตี้ย ๆ ไปบนหลังคา จัดการถ่ายรูปรอบด้านที่มีทั้งเรือสวย ๆ ที่กำลังวิ่งสวนมา และตึกเก่าสวย ๆ ที่เรียงรายอยู่ทางซ้ายมือ สักครู่ท่านอาจารย์ ดร.พิเชฐที่ถือกล้องวิดีโอ กับท่านอาจารย์ ดร.วันชัยที่ถือกล้องภาพนิ่งก็ตามขึ้นมาบ้าง ตามมาด้วยหลวงพ่อพระครูกุ้ยไฮ้ พระครูกล้ากับพระครูโจ...

“นายบึ้กกว่า” วางมือให้เพื่อนถือพวงมาลัยเรือ ปีนขึ้นมาบอกว่า ตามกฎของการเดินทะเลที่นี่ ห้ามคนขึ้นมาข้างบนหลังคาเกินสองคน อาตมาแกล้งตีลูกมึนตอบว่า “ก็สองคนพอดีแล้วนี่นา ที่เหลือเป็นพระล้วน ๆ..!” อีกฝ่ายทำหน้าเหมือนดมอึมาอย่างนั้นแหละ..! เพื่อไม่ให้นายท้ายของเราต้องโดดทะเลหรือผูกคอตาย และไม่ให้เป็นภาระกับ “ท่านผู้นำ” มากจนเกินไป อาตมาจึงบอกเพื่อน ๆ ทุกคนที่ถ่ายรูปกันจนพอใจแล้ว ให้ลงไปข้างล่างกันเถอะ ปล่อยให้ท่านอาจารย์ทั้งสองเก็บภาพแทนก็แล้วกัน...