[เถรี]

"นั่นยังดีนะ สมัยหลวงพ่อวัดท่าซุงเขานิมนต์เทศน์เรื่องรามเกียรติ์ ผมถามว่า “แล้วหลวงพ่อเทศน์ได้หรือครับ ?” ท่านบอกว่า “ทำไมจะไม่ได้วะ ? ก็ รัก โลภ โกรธ หลง แค่นั้นแหละ ไม่มีอะไรหรอก ไอ้ทศกัณฑ์ราคะขึ้นหน้า ก็ไปขโมยตัวนางสีดามา พระรามโทสะขึ้นหน้า ก็ต้องตามมาเอาคืน” ท่านก็สรุปลง รัก โลภ โกรธ หลง ได้ ต่อไปถ้าพวกคุณเจอหัวข้อฉุกเฉินแบบนี้ต้องสรุปให้ได้นะ

งานมงคลต้องมีการตั้งขันน้ำมนต์ วงสายสิญจน์ งานอวมงคลยกเว้นสวดมาติกาหน้าไฟแล้วไม่ต้องมีขันน้ำมนต์ งานอะไรที่เกี่ยวกับศพไม่ต้องมีขันน้ำมนต์ ฉะนั้น...ต้องจำให้แม่น ๆ จะได้บอกโยมเขาถูกว่าอะไรเป็นอะไร โดยเฉพาะบทสวดงานอวมงคลอย่าได้ไปขึ้นชยันโตฯ เชียว ภะวะตุสัพฯ ก็ไม่ได้ ชยันโตโพธิยาฯ นั่นให้สำเร็จใช่ไหม ? สำเร็จตรงตายห่...ไปแล้ว..! ภะวะตุ สัพพะมงคะลังฯ สัพมงคลทั้งหลายจงมีแก่ผู้ตาย ขึ้นไม่ได้ครับ ถึงได้บอกว่าสวดยากฉิบหา...เลยงานอย่างนี้

คุณถึงได้เห็นว่าทำไม มหาการุณิโก นาโถฯ หายไปไหน ? ภะวะตุฯ ก็ไม่มี มีไม่ได้ ผมยังบอกหมอฉลองเลยว่า ต่อไปอย่าตั้งหลายวัตถุประสงค์ หลายวัตถุประสงค์ทำยาก พอ ๆ กับวิทยานิพนธ์นั่นแหละ วัตถุประสงค์เยอะก็ทำงานวิจัยเยอะ คราวนี้ถ้าหากว่ามั่วขึ้นมาก็ทำไม่ได้ งานศพไม่ต้องไปภะวะตุสัพฯ ให้เขาหรอก แหม...ถึงแก่ความตายพร้อมด้วยสรรพมงคลทั้งปวง นั่นต้องพระอรหันต์เท่านั้น ไม่รู้ว่าเขาเป็นพระอรหันต์อย่าไปลง ภะวะตุ สัพฯ ถ้าลูกหลานเขารู้เดี๋ยวจะโดนด่าเอา

งานแบบนี้บางทีก็ทำเอาพวกเราเครียดเหมือนกัน คนที่ไม่รู้ก็แล้วไป ที่รู้ก็ต้องมานั่งคิดว่าจะสวดบทไหนดีวะ ? แล้วจะขึ้นมงคลหรืออวมงคลก่อน"