[เถรี]

เมื่อปีที่แล้ว มีความฝันอย่างหนึ่งเกิดขึ้นกับเถรี ฝันบ่อยมาก นั่นคือ ฝันเห็นหลวงพ่อสมเด็จวัดสระเกศ ทั้ง ๆ ที่เถรีก็ไม่ได้เคารพนับถือท่าน หรือเคยพบเห็นตัวจริงท่านมาก่อน แต่ก็ฝันเห็นท่านอยู่หลายครั้งหลายครา เลยสงสัยว่า "ท่านมีอะไร เราถึงได้ฝันเห็นบ่อย" ทีนี้ล่ะค่ะ บุกไปหาถึงที่เลย

พอดีตอนนั้น สบโอกาสหาเรื่องเข้ากรุงเทพฯ จึงไปทำวัตรค่ำที่วัดสระเกศ เพราะได้ข่าวมาว่าหลวงพ่อสมเด็จท่านออกมาทำวัตรทุกวัน ครั้งแรกที่เจอตัวจริงท่าน พระอะไรหนอทำไมท่านช่างเยือกเย็นแบบนี้ เย็นอย่างหาที่ติไม่ได้ เย็นและอ่อนโยนไปหมด ต่อให้ใครหน้ามืดตามัวมาจากไหน พอได้เจอกระแสความดีของท่าน ความชั่วมันดับหมด ปรากฏว่าทำวัตรครั้งนั้น เถรีสวดมนต์ไปด้วยและร้องไห้สะอื้นไปด้วย จนป้าข้าง ๆ ต้องถามว่า "เมื่อครู่น้องร้องไห้หรือ" จะไม่ให้ร้องได้อย่างไรเล่าค่ะ ตื้นตันจนกักไว้ไม่อยู่แล้ว

ตอนที่เถรีนำพวงมาลัยและซองเงินคุกเข่าบนพื้นถวายท่าน ท่านก็บอกว่า ไม่ต้องนั่งพื้น ขึ้นมานั่งข้างบน ใครนั่งพื้นท่านไล่ให้ลุกขึ้นมานั่งข้างบนหมด ท่านไม่ถือตัวเลย มีแต่ความเมตตาอย่างเดียว สรุปว่าการขึ้นไปกรุงเทพฯ แค่เพียงคืนเดียวและเจอท่านเพียงแค่ ๑ ชั่วโมง ถือว่าคุ้มเกินคุ้ม หลังจากนั้นเป็นต้นมาก็อธิษฐานขอให้ได้เจอท่านบ่อย ๆ ขอให้มีโอกาสได้มาทำวัตรกับท่านบ่อย ๆ แค่นี้ก็ถือว่าไม่เสียชาติเกิดแล้ว ที่ได้มากราบท่าน แต่แปลกอยู่อย่างหนึ่ง หลังจากได้เจอตัวจริงของท่านแล้ว หนูกลับไม่ฝันเห็นท่านอีกเลย

เถรีได้ไปพบเจอหนังสือเล่มหนึ่งที่หลวงตาวัชรชัย เขียนเล่าถึงหลวงพ่อสมเด็จเอาไว้ จึงขอนำมาโพสต์ให้ทุกท่านได้อ่านกัน