[เถรี]

หลังจากนั้นแล้วพระองค์ท่านก็ได้ประกาศหลักการของพระพุทธศาสนาว่า
สพฺพปาปสฺส อกรณํ ให้เว้นจากการกระทำความชั่ว คือบาปทั้งปวง
กุสลสฺสูปสมฺปทา ให้ทำความดีให้ถึงพร้อม
สจิตฺตปริโยทปนํ ให้ทุกคนชำระจิตใจของตนให้ผ่องใสจากกิเลส

นี่คือหลักการของพระพุทธศาสนา ที่ทุกคนจะได้ยึดถือนำไปปฏิบัติ การที่เราจะละเว้นความชั่วทั้งปวงนั้น ก็คือการที่ทุกคนตั้งมั่นอยู่ในศีล สมาธิ และปัญญา เว้นจากความชั่วในกายทุจริต ก็คือเว้นจากการฆ่าสัตว์ ลักทรัพย์ ประพฤติผิดในกาม ดื่มสุราเมรัย เป็นต้น เว้นจากการกระทำชั่วโดยวจีทุจริต ก็คือการพูดโกหก พูดส่อเสียด พูดคำหยาบ พูดวาจาไร้ประโยชน์

เว้นจากการกระทำความชั่วโดยมโนทุจริต ก็คือไม่คิดเบียดเบียนคนอื่น ไม่คิดฆ่าฟันคนอื่น ไม่คิดอาฆาตพยาบาทและมีความเห็นเป็นสัมมาทิฎฐิ นี่คือการละเว้นจากความชั่วทั้งปวง คือเว้นจากความชั่วด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจนั่นเอง

ส่วนการกระทำความดีให้ถึงพร้อมก็เป็นสิ่งที่ตรงกันข้าม ก็คือต้องกระทำความดีด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจเช่นกัน ก็คือกายของเราไม่ฆ่าสัตว์ ไม่ลักทรัพย์ ไม่ประพฤติผิดในกาม ไม่ดื่มสุราเมรัย วาจาของเราไม่โกหก ไม่ส่อเสียด ไม่พูดคำหยาบ ไม่พูดสิ่งที่ไร้ประโยชน์ ใจของเราไม่คิดอาฆาตพยาบาทผู้อื่น ไม่คิดโลภอยากได้ของเขาจนเกินพอดี และมีความเห็นเป็นสัมมาทิฏฐิ สิ่งทั้งหลายเหล่านี้ก็คือการประกอบด้วยกายสุจริต วจีสุจริตและมโนสุจริตนั่นเอง

ในส่วนของการชำระจิตใจของตนให้ผ่องใสจากกิเลสนั้น จะว่าไปแล้วก็เป็นเป้าหมายของการที่เราเข้ามาปฏิบัติธรรมในพระพุทธศาสนา เพียงแต่ว่าญาติโยมทั้งหลายสามารถชำระจิตใจให้ผ่องใสได้ในระดับใดเท่านั้น การที่เราจะชำระจิตใจให้ผ่องใสจากกิเลสทั้งปวง ซึ่งประกอบไปด้วยโลภะ ความโลภอยากได้เกินพอดี โทสะความโกรธแค้นอาฆาตพยาบาทผู้อื่น ราคะความผูกพันอยู่ด้วยรูปสวย เสียงเพราะ รสอร่อย สัมผัสระหว่างเพศ และโมหะความลุ่มหลงมัวเมา คิดอยู่ว่าเราจะไม่ตาย เป็นต้น