[เถรี]

ญาติโยมทั้งหลาย โดยเฉพาะท่านที่เป็นเจ้าของพื้นที่ อาศัยอยู่รอบ ๆ วัดถ้ำป่าไผ่นี้ก็ดี อยู่ทั่วอำเภอลี้ก็ดี อยู่จังหวัดลำพูน ลำปาง เชียงใหม่ก็ดี ถือว่าเราเป็นเจ้าของถิ่น โดยปกติแล้วถือว่าเป็นหน้าที่ของเจ้าถิ่น ที่จะดูแลบำรุงรักษาวัดในเขตพื้นถิ่นของตัวเองให้เจริญรุ่งเรือง ถ้าหากว่าไม่สามารถที่จะทำได้ เราก็ติดต่อขอความช่วยเหลือจากบุคคลนอกถิ่น อย่างเช่นคณะของอาตมา เมื่อมาถึงแล้ว เราที่เป็นเจ้าของถิ่นก็ทำการต้อนรับขับสู้ มีการเตรียมพร้อมไว้ทั้งที่พักและอาหาร ก็ถือว่าท่านทั้งหลายได้ทำตัวเป็นเจ้าภาพที่ดี

โดยเฉพาะทางด้านเหนือนี้ ตั้งแต่สมัยอาตมายังวัยรุ่นอยู่ ก็เป็นเจ้าภาพนำกฐินมาถวาย แต่ตอนนั้นยังเด็ก หาปัจจัยไทยธรรมได้ไม่มาก จำได้ว่ามีอยู่ครั้งหนึ่งนำกฐินไปทอดที่วัดใหม่ศรีสุพรรณ อำเภอสารภี จังหวัดเชียงใหม่ ไปถึงทางวัดก็มีขบวนฟ้อนเล็บมาต้อนรับ มีการเลี้ยงขันโตก มีโคมลอย มีลิเก สรุปแล้วทางวัดลงทุนไปประมาณสามหมื่นบาท อาตมาเองเอากฐินมาให้เขาได้สามหมื่นกว่านิดหน่อย วัดเกือบจะขาดทุน

ตั้งแต่นั้นมาก็รู้สึกว่าคนทางด้านเหนือให้การต้อนรับคนต่างถิ่นได้อบอุ่นมาก ก็เลยทำให้เกิดความรู้สึกติดใจ ใกล้ชิด และซาบซึ้งในน้ำใจของญาติโยมทั้งหลาย จึงเป็นเหตุว่าต้องมาทางด้านเหนือของเราทุกปี

จริง ๆ แล้ววัดถ้ำป่าไผ่นี้ก็มาบ่อย แต่มาในลักษณะที่ว่าค้างคืนหนึ่งแล้วก็เดินทางต่อ น้อยครั้งที่จะมาค้างเพื่อร่วมงานบุญกุศลแบบนี้ โดยเฉพาะระยะหลัง งานส่วนตัวก็ดี งานของการคณะสงฆ์ก็ดี มีมากขึ้นเรื่อย ๆ แย่งเอาเวลาไปจนหมด นี่ถ้าหากตุ๊พ่อมหาสิงห์ไม่ได้แจ้งล่วงหน้าไว้หลายเดือน โดยเฉพาะถ้าให้กำหนดเวลาทอดผ้าป่ากันเอง อาจจะไม่ได้มาด้วยซ้ำไป