[เถรี]

ฉะนั้น...ในส่วนนี้ที่พวกเราทั้งหลายร่วมมือร่วมใจกันทำ เพื่อสร้างกุศลถวายให้ครูบาอาจารย์ที่เคารพรักของเรา ก็ช่วยกันทำในสิ่งที่ดีที่สุด ผมเองก็ตั้งใจสร้างรูปหล่อถวายท่าน หาช่างที่ฝีมือดีที่สุดคือท่านอาจารย์สุชาติ ซึ่งท่านเองก็ต้องบอกว่าไม่ค่อยจะรับงานใคร เพราะว่าชราได้ที่แล้ว ถามว่าฝีมือสุดยอดขนาดไหน ? คุณดูรูปสมเด็จองค์ปฐมก็แล้วกัน ผมทำศาลารอไว้ ท่านมายืนก้มเงยครั้งเดียวก็ไปเลย

ถามว่าจะไม่วัดพื้นที่สักหน่อยหรือครับ ? ท่านบอกไม่เป็นไร...ทำได้ แค่ใช้สายตากะเอา เหลือเชื่อไหม ? ส่วนรูปหลวงปู่กับหลวงพ่อท่านบอกว่าใหญ่กว่าตัวจริงนะ ถามว่าใหญ่ขนาดไหน ? ท่านบอกว่าต้องใหญ่ขนาดที่พอไปอยู่ในศาลาแล้วรู้สึกว่าพอดี แล้วคุณดูตามสายตาว่าเป็นอย่างไร ? เรามองไปจะรู้สึกว่าศาลากับหลวงปู่หลวงพ่อนี่พอดีเหลือเกิน ศาลาไม่ใหญ่จนรูปท่านเล็กเกินไป แล้วรูปท่านก็ไม่ใหญ่จนรู้สึกศาลาดูเล็กเกินไป

พวกท่านทั้งหลายก็ตั้งใจบวช ตั้งใจปฏิบัติธรรม แม้ว่าจะคุยจนดึก ๆ ดื่น ๆ บ้างก็เถอะ ไม่เป็นไร...ฟุ้งซ่านก็ต้องมีบ้างแหละนะ ประเภทเขี่ยไลน์ไม่เลิกก็เหมือนกัน ผมเดินผ่านบอกว่าเลิกได้แล้ว แหม...ยังมีการเดือดวิบขึ้นมาอีก คิดว่าผมเป็นเพื่อน ไม่นึกว่าพระอุปัชฌาย์จะไปนอนอยู่ข้าง ๆ

ผมไม่ได้มีที่นอนดีเด่นอะไร ก็นอนศาลาเหมือนกับท่านทั้งหลายนั้นแหละ ...(หัวเราะ)... ตอนผมป่วย ท่านอาจารย์เตชะเข้าไปเยี่ยมในกุฏิ ถามว่า “นี่อาจารย์ไม่มีอะไรเลยหรือ ? เตียงยังไม่มีเลย” แล้วจะเอาไปทำไม เกะกะ นอนแบกับพื้นนั่นแหละ ดิ้นอย่างไรก็ไม่ตกเตียง

ในเมื่อท่านทั้งหลายทำในสิ่งที่ดีที่สุดของเราเพื่อถวายกุศลให้กับท่าน หลวงพี่นิลท่านก็ตั้งใจนำเอาอาหารมาถวาย โดยเฉพาะเจตนาที่ตั้งใจก็คือ แม่ชีทั้งหลายเหนื่อยกันอยู่ทุกวัน วันนี้ไม่ให้แม่ชีเหนื่อย ให้ขึ้นมากินด้วยกัน ก็ต้องขออนุโมทนาหลวงพี่นิลกับคณะศิษย์ทั้งหลาย โดยเฉพาะชมรมโมทนาบุญเว็บพลังจิต ที่เป็นตัวตั้งตัวตี ไม่อย่างนั้นแล้วผมก็กะจะให้พวกท่านทั้งหลายฉันผัดบะหมี่สำเร็จรูปกันอีกวัน บิณฑบาตได้มาเยอะเหลือเกิน...!