[ทาริกา]

ตอนที่ ๘

มีเรื่องอยากจะเล่าให้ลูกหลานฟังคือเรื่องการเป่ายันต์เกราะเพชรในระยะแรก...อยากฟังไหม?

เอาตั้งแต่เริ่มแรกที่หลวงตาสัมผัสรู้เห็นมาด้วยตนเองนะ ตอนแรกพระคุณพ่อ(หลวงพ่อฤๅษีฯ) ยังยืนยันที่จะไม่เป่ายันต์เกราะเพชร ตอนที่หลวงตายังไม่ได้บวชแต่ไฟแรงอยากบวชออกธุดงค์ เข้าไปหาพระคุณพ่อ ขอให้ท่านจัดเป่ายันต์เกราะเพชรเหมือนสมัยหลวงปู่ปานวัดบางนมโค (ผู้เป็นที่รักและมีพระคุณต่อท่านประดุจพ่อ) ท่านมองหน้า..หน้าเข้มตาดุเชียว..

"จะเอาไปทำไม!"

ก็กราบเรียนท่านว่าจะได้เป็นมงคล เป็นยันต์วิเศษคุ้มกายคลุมใจให้อาจหาญมั่นคงในการถวายชีวิตปฏิบัติธรรมชนิดเอาเป็นเอาตายกันเลย

"ข้าไม่เป่า" ท่านยืนยันทั้งน้ำเสียงและสีหน้าสายตา
"ข้าไม่เดินทับทางที่พ่อข้าเดิน..ไม่ต้องมาขอ..เขอ..อะไรทั้งนั้น!"

ลูกหลานเอย หลังจากนั้นอีก ๕ ปี เมื่อหลวงตาบวชได้พรรษาแรก พระคุณพ่อก็จัดเป่ายันต์เกราะเพชรเป็นครั้งแรกในชีวิตของท่าน โดยให้เหตุผลว่า 'พระ' (หมายถึงพระพุทธเจ้าหรือหลวงปู่ปาน) มาบอกให้จัดเป่ายันต์เกราะเพชร ลูกหลานจะได้มีความมั่นคงในคุณความดีที่ปฏิบัติบูชากันอยู่ จะได้มีมงคลมีพรคุ้มชีวิตจิตใจ เพราะว่าถึงเวลาแล้ว เมื่อได้รับยันต์เข้าตัวแล้ว ใจก็จะยึดมั่นในศีลและสรณาคมน์อย่างมั่นคง เป็นเครื่องป้องกันอบายภูมิได้โดยตรงอีกด้วย

(มีต่อ)