[เถรี]

"นึกว่าจะมีใครสงสัยว่าผีมีจริงหรือเปล่า ? หลวงตาเจอผีมาตั้งแต่เด็ก เจอเป็นปกติ ขอยืนยันว่าผีมีจริง แต่ผีไม่ใช่ของน่ากลัวนะจ๊ะ หลวงตารู้ความตอนอายุประมาณ ๔ - ๕ ขวบ หลวงตานอนอยู่กับน้องชาย ปัจจุบันก็คือท่านพระครูแสงชัย พอตื่นขึ้นมาตอนดึกมองน้องไม่เห็น ตรงกลางมีตัวอะไรใหญ่เบ้อเริ่ม เหมือนอย่างกับนักมวยปล้ำฝรั่ง ตัวดำปี๋เลย (...โห...)

แต่คนตัวดำ ๆ นี้แปลก ชอบผ้าแดง ๆ นุ่งผ้าเคียนเอวแดงแปร๊ดเลย แล้วก็มีผ้าแดง ๆ คาดหัวอยู่ผืนหนึ่ง มานอนกั้นอยู่ตรงกลาง หลวงตามองน้องไม่เห็น เพราะคนดำนี้ตัวใหญ่บังมิดเลย หลวงตาก็ลุกขึ้นมาร้องไห้ เพราะหาน้องไม่เจอ ปรากฏว่าแม่มาถึงก็ตี "ร้องทำไม ?" พอแม่เปิดประตูมาผีหายวับไป แม่ไม่เห็นผีนะ เห็นแต่หลวงตาร้องไห้ หลวงตาก็โดนตีทุกทีเลย หลวงตาโกรธผีตัวนี้มาก โตขึ้นต้องเตะมันให้ได้ (...หัวเราะ...) แต่โตจนป่านนี้หลวงตายังตัวไม่เท่าผีสักที ก็เลยเตะไม่ได้จนทุกวันนี้ (...หัวเราะ...)

แล้วเวลาอื่นก็ยังมีอีก เอาไว้ครั้งหน้าพวกเราถ้ามา หลวงตาเล่าให้ฟัง หลวงตาเจอผีมาหลายสิบปี เจอเยอะมาก จึงยืนยันว่าผีมีจริง แต่ไม่ใช่ของที่น่ากลัว ผีที่เขามาเพราะส่วนใหญ่แล้วลำบาก อยากจะให้เราช่วย ถ้าผีมาหาเรา แปลว่าเราเป็นคนมีบุญอยู่แล้ว เราทำบุญใส่บาตร ตั้งใจรักษาศีล นั่งสมาธิภาวนา เป็นการสะสมบุญอยู่ ถ้าหากว่าเรามีบุญ ผีเขาอยากได้บุญ

ถ้าในสายตาของผี เขาจะเห็นเราเป็นคนมีแสงสว่างมาก เพราะว่าเรามีบุญมาก เขาก็จะมาหาเรา คราวนี้ผีก็เหมือนกับคนจน คนจนเวลาเขาแต่งตัวมา เคยเห็นขอทานไหมจ๊ะ ? (..เคย..) ขอทานเขาแต่งตัวสวยไหมลูก ? (..ไม่สวย..)

ไม่สวยเลยนะ มอมแมม กระดำกระด่าง บางคนน้ำก็ไม่ได้อาบ ผีก็เป็นคนจนลูก ที่เราเห็นแล้ววิ่งหนีนั้น ความจริงเขาแต่งตัวสวยที่สุดของเขาแล้ว เพราะฉะนั้น..ผีจึงน่าสงสารมาก ไม่ได้น่ากลัวเลยนะจ๊ะ

หลวงตาเคยถามเขาหลังจากโดนหลอกมาเป็น ๑๐ ปีจนรู้จักกันดีแล้ว ถามว่าทำไมเที่ยวไปหลอกคนอื่นเขา ? ผีเขาบอกว่า "..ผมไม่ได้หลอก ผมตั้งใจจะไปบอกว่า ผมต้องการความช่วยเหลืออะไร แต่ผมไม่ทันได้บอก เขาก็วิ่งหนีทุกที บางคนหนีไปด่าไปด้วย.." ...เจริญ... นอกจากไม่ได้บุญจากเขาแล้ว ผียังโดนเขาด่าอีกด้วย"