[เถรี]

เราก็มาดูไฟกองต่อไปของเรา ซึ่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า ราคัคคิ ไฟคือราคะ อันว่าธรรมดาของคนและสัตว์ที่เกิดมานั้น ย่อมโดนราคะซึ่งเป็นไฟกองใหญ่ครอบงำอยู่ ทุกผู้คนย่อมมีความปรารถนาในรูปสวย เสียงเพราะ กลิ่นหอม รสอร่อย และสัมผัสระหว่างเพศ สิ่งทั้งหลายเหล่านี้คือไฟราคะ

ความกำหนัดยินดี ไม่ว่าจะเป็นการยินดีในรูปสวย ยินดีในรสอร่อย ยินดีในเสียงเพราะ ยินดีในกลิ่นหอม ยินดีในสัมผัสที่นุ่มนวล และยินดีในการครุ่นคิดถึงเรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ก็แปลว่าเราโดนไฟราคะครอบงำเผาผลาญอยู่ตลอดเวลา

องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าสอนให้เราพิจารณาตัดไฟราคะนี้ ด้วยการเจริญอสุภกรรมฐาน ๑ เจริญกายคตานุสติ ๑ การเจริญอสุภกรรมฐาน คือ ให้มองเห็นว่าสภาพร่างกายของเราก็ดี ของคนอื่นก็ดี ของสัตว์ทั้งหลายทั้งปวงก็ดี แท้จริงแล้วมีพื้นฐานของความสกปรกเป็นปกติ ถ้าหากว่าไม่อาบน้ำชำระกายเพียงวันเดียวก็ทนอยู่ไม่ได้แล้ว

ตลอดร่างกายของเราตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า เต็มไปด้วยขี้ทั้งนั้น ตั้งแต่ขี้หัว ขี้หู ขี้ตา ขี้ไคล พอไล่ลงถึงท้ายสุด บางท่านอาจจะบอกว่ามีขี้ตีนด้วย ถ้าขึ้นชื่อว่าขี้ก็แปลว่าสกปรก ในเมื่อความสกปรกมีอยู่อย่างนี้ ตัวเราสกปรกอย่างนี้ คนอื่นก็มีความสกปรกเช่นเดียวกัน เมื่อคนอื่นและสัตว์อื่นสกปรกอย่างนี้ ก็แปลว่าใจเราไปยินดีในกองขี้ของตนเองและผู้อื่นนั่นเอง ในเมื่อขึ้นชื่อว่าขี้ไม่มีใครอยากได้ ถ้าหากว่าเราไปอยากได้ใคร่ดีแปลว่าเราผิดปกติ

ดังนั้น..ถ้าหากว่าเราตั้งใจที่จะหลีกให้พ้นจากไฟราคะนี้ ต้องพิจารณาให้เห็นความสกปรกโสโครกของร่างกายตนเอง ของร่างกายคนอื่น และของร่างกายสัตว์อื่นให้เป็นปกติ ว่าเราไม่อาบน้ำเพียงวันเดียวก็ส่งกลิ่นจนทนไม่ได้ เมื่อคิดอย่างนี้ได้บ่อย ๆ ก็จะขาดความกำหนัดยินดี อำนาจของไฟราคะก็จะเผาผลาญเราได้น้อยลง