[เถรี]

ถ้าเราสามารถเห็นความเป็นจริงดังนี้ ก็จะปล่อยวางความยึดถือมั่นหมาย ว่าเป็นเราเป็นเขา หรือปล่อยความยึดถือมั่นหมายในกายของเราและกายของเขา ถ้าเราสามารถที่จะปล่อยวางได้ในลักษณะอย่างนี้ โอกาสที่จะเข้าถึงความหลุดพ้นก็มีได้มากขึ้น

เมื่อพิจารณามาถึงตรงจุดนี้แล้ว ท่านสามารถที่จะย้อนทบทวนไปในเรื่องของศีล ว่าในขณะนี้พวกเราทุกคนมีศีลทุกสิกขาบทบริสุทธิ์บริบูรณ์ เพราะว่านั่งนิ่งภาวนาอยู่ พิจารณาอยู่ ไม่ได้ล่วงศีลข้อใดเลย เราเป็นผู้มีสมาธิทรงตัว สามารถพิจาณาได้โดยตลอด และเราเป็นผู้มีปัญญา สามารถรู้เห็นได้ตามคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เมื่อเรามีศีล มีสมาธิ มีปัญญาดังนี้แล้ว การที่จะก้าวล่วงความทุกข์ไปได้นั้น ก็คือ ต้องพ้นไปจากร่างกายนี้ โดยเฉพาะพ้นไปแล้วก้าวสู่พระนิพพาน

ดังนั้น..จึงให้ทุกท่านเอากำลังใจสุดท้ายนั้น เกาะภาพพระหรือเกาะพระนิพพานไว้ การเกาะภาพพระ คือองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่อยู่บนพระนิพพาน การเกาะพระนิพพานนั้นจะเกาะเป็นสถานที่เฉพาะ เช่น วิมานของตนเองก็ได้ เกาะวิมานขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็ได้ หรือเกาะภาพของพระองค์ท่านเป็นการเฉพาะ หรือจะเกาะหลวงปู่หลวงพ่อองค์ใดที่เราได้เห็นหรือมั่นใจว่าท่านอยู่บนพระนิพพานก็ได้ แล้วตั้งกำลังใจว่า ขึ้นชื่อว่าการเกิดมาที่มีร่างกายทุกข์ยากเช่นนี้ เราไม่ต้องการอีก การเป็นเทวดาเป็นพรหม พ้นทุกข์ได้เพียงชั่วคราวเราก็ไม่ต้องการ ตายเมื่อไรเราขอมายังสถานทีนี้ คือ พระนิพพานเพียงแห่งเดียวเท่านั้น

หลังจากนั้นถ้ายังมีคำภาวนาอยู่ ยังรู้ลมหายใจเข้าออกอยู่ ก็ให้กำหนดลมหายใจและคำภาวนาของเราต่อไป ถ้าไม่มีคำภาวนา ไม่มีลมหายใจเข้าออก ก็ไม่ต้องย้อนรอยถอยหลัง กลับมาหายใจกลับมาภาวนา ให้กำหนดรู้เฉย ๆ ว่าขณะนี้ไม่มีลมหายใจ ไม่มีคำภาวนา โดยเอาจิตจดจ่ออยู่ที่เดียวคือพระนิพพานของเรา ให้ทำอย่างนี้ไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะได้ยินสัญญาณบอกหมดเวลา

พระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน ณ บ้านอนุสาวรีย์
วันอังคารที่ ๔ พฤษภาคม ๒๕๕๓