[คิมหันต์]

มารู้ทีหลังว่าเจ้าพ่อหลักเมืองรัฐฉานมีเก้าองค์ ถ้ามาเก้าคนพอดีถือว่าบังอาจตีเสมอ จึงต้องเก็บก้อนหินใส่รถไปให้เกินเก้าเอาไว้ คนก็หลอกผีได้เหมือนกันนิ..!

เมย์เมี้ยวหรือผิ่น อู ลวิน เป็นเมืองแห่งต้นไม้ดอกไม้

คดเคี้ยวขึ้นเขาโดยตลอด จนมาถึงจุดพัก ๒๑ ไมล์ หยุดให้ลุงขาวพักเครื่องที่ร้อนฉ่า คณะของเราอาศัยร้านค้าพักฉันกาแฟ อาตมาฉันน้ำชาที่เขาวางไว้ทุกโต๊ะแทนกาแฟ จนเครื่องเย็นดีแล้วจึงเดินทางต่อ หนทางเริ่มลงมากกว่าขึ้น...

บ้านเมืองเริ่มเป็นระเบียบเรียบร้อย ส่วนใหญ่เป็นตึกมุงหลังคากระเบื้องหรือสังกะสี แสดงว่ามาตรฐานการครองชีพของชาวไทยใหญ่ สูงกว่าชาวพม่ามาก สวนผัก สวนดอกไม้มีมากขึ้น สมชื่อเมย์เมี้ยวเมืองดอกไม้ พอผ่านบ้านกันจีกง (เนินสระใหญ่) ก็เป็นเขตตัวเมือง...

มีผลไม้ต่าง ๆ วางขายมากมาย โดยเฉพาะสตอเบอรี่

อากาศเย็นเฉียบทั้งที่ยังไม่บ่ายสาม เมย์เมี้ยวสูงจากระดับน้ำทะเลปานกลางสองพันสี่ร้อยเมตรเศษ ต่ำกว่าดอยอินทนนท์ประมาณ ๑๐๐ เมตรเท่านั้น สองข้างทางจึงมีสตอเบอรี่วางขายเพียบเลย รถวิ่งถึงหน้าโรงเรียนรวมเหล่านักเรียนนายทหาร ก็เลี้ยวซ้ายเข้าไป...