[เถรี]

แต่คราวนี้เราไปทำอะไร ? เปลี่ยนจากน้ำร้อนเปล่าเป็นน้ำต้มกระดูกหมู ใส่ตั้งฉ่าย ใส่กระเทียมเจียว ใส่พริกไทย ใส่ผักชี ใส่ถั่วงอก ใส่หมูสับ แถมลูกชิ้นอีกหนึ่งกำมือ น้ำตาล พริกป่น น้ำส้ม น้ำปลา ยิ่งใส่ก็ยิ่งอร่อย..ใช่ไหม ? แล้วคราวนี้ก็กินกระจายเลย บางทีแม้แต่น้ำก็ซดจนเกลี้ยงชาม..! อร่อยเพราะอะไร ? เพราะเราปรุง ถ้าเราไม่ใส่อะไรเลยจะกินไหม ? ไม่อดจริง ๆ ไม่มีใครเขากินหรอก

เรื่องของธรรมะก็เหมือนกัน ราคะ โลภะ โทสะ โมหะ มีอยู่กับเราทุกคน แต่ถ้าเราไม่ไปปรุง ก็ทำอะไรเราไม่ได้ เหมือนกับเชื้อไฟพร้อมที่จะติด แต่ถ้าเราไม่เอาไฟไปแหย่ จะติดได้ไหม ? เชื้อไฟก็อยู่ของมันอย่างนั้นแหละ

เพราะฉะนั้น..ในเรื่องของการละกิเลสนี่ ถ้าใครบอกว่า ตัดกิเลส ละกิเลส ความจริงไม่ตรงนะ ที่ตรงจริง ๆ ก็คืออย่าไปสร้างกิเลส คืออย่าไปสะกิดสะเกาให้กิเลสฟื้น ปล่อยให้นอนอยู่เฉย ๆ อย่างนั้นแหละ ไม่ไปยุ่งด้วยก็หมดเรื่องแล้ว

ฟังดูก็ไม่ยาก..ทำมาตั้งนมนานกาเล ทำไมไม่ได้เรื่องสักที ? ก็เพราะว่าเราทำไม่ต่อเนื่อง เมื่อเช้าเดินจงกรม ๒ บัลลังก์ นั่งภาวนา ๒ บัลลังก์ รวมเวลาแล้ว ๒ ชั่วโมง แล้วตั้งแต่ ๑๐.๐๐ น. จนถึงตอนนี้ ๑๒.๓๐ น. สองชั่วโมงครึ่ง ทำอะไรกันบ้างจ๊ะ ? ถามจริง..มีใครภาวนาต่อบ้าง ? ไม่มีเลย..ใช่ไหม ? คราวนี้ไม่ใช่แค่ "น้ำตาจิไหล" แต่ว่าไหลเลยแหละ..!