[ป้านุช]

บทส่งท้าย

ภายหลังจากที่พระเจ้ามิลินท์และพระนาคเสนเสร็จสิ้นสนทนาการในข้อธรรมต่าง ๆ พื้นแผ่นดิน ท้องฟ้า ท้องทะเลและสายน้ำ
ได้สำแดงอาการสั่นไหวพร้อมส่งเสียงกึกก้องราวกับจะอนุโมทนาในกุศลแห่งการปุจฉา-วิสัชนาธรรมที่พระเจ้ามิลินท์และพระนาคเสนได้กระทำขึ้น ฉะนั้น

สำหรับพระเจ้ามิลินท์ ทรงมีพระราชหฤทัยแจ่มใสเปี่ยมเต็มด้วยปีติ เนื่องจากทรงปราศสิ้นแล้วซึ่งความสงสัยในพระรัตนตรัย
ทรงรับสั่งขอขมาแก่พระนาคเสนในส่วนที่พระองค์อาจล่วงเกินพระเถระเจ้า พร้อมทั้งบัญชาให้ข้าราชบริพารสร้างวิหารชื่อ “มิลินทวิหาร” ถวายพระนาคเสนพร้อมภิกษุอื่น ๆ
แล้วทรงปวารณาตัวเป็นอุบาสกในพระพุทธศาสนาตลอดชีวิต โดยได้รับใช้ปรนนิบัติพระภิกษุทั้งหลายอย่างสม่ำเสมอเรื่อยมานับแต่วันนั้น

ครั้นเมื่อศรัทธาของพระองค์สุกงอม พระเจ้ามิลินท์ทรงมอบราชสมบัติให้พระราชโอรสแล้วทรงผนวชเป็นพระภิกษุ เจริญวิปัสสนาและสติปัฏฐานจนบรรลุอรหัตตผลในท้ายที่สุด