[เถรี]

ถาม : ผมเข้าใจว่าได้เพชรที่ยังไม่เจียระไนมาครับ
ตอบ : ง่ายจะตายไป ก็ลองกรีดกระจกดู ถ้ากรีดกระจกได้ก็น่าจะเป็นเพชร เพราะขนาดเพชรเขาพระงามแค่ ๗๐ เปอร์เซ็นต์ ยังตัดกระจกได้เลย อาตมาลองตัดมาแล้ว เขาให้มาประมาณเท่านิ้วชี้ ๑ แท่ง ลองกรีดดู กระจกพังจริง ๆ ตอนนี้อาตมามีแก้วดวงหนึ่ง มีบางท่านสันนิษฐานว่าน่าจะเป็นบลูไดมอนด์ ถ้าใช่และจะจำหน่ายจริง ๆ ก็ราคาหลายร้อยล้าน ไม่มีใครมีปัญญาซื้อหรอก

ในจำพวกเพชรด้วยกัน บลูไดมอนด์จะราคาสูงสุด ในท้องตลาดกะรัตหนึ่งจะประมาณ ๕๐ ล้านบาท แล้วลูกนี้ประมาณไข่นกพิราบกระมัง อาจจะใหญ่กว่า ของบางอย่างดู ๆ แล้วก็หมดอยากไปเฉย ๆ ใจนึกอยู่อย่างเดียวว่า ถ้ามีคนเขาแกะพระได้ก็จะเอา แต่คราวนี้แกะพระจากเพชรคงยากเย็นเข็ญใจ ต้องระดับพระวิษณุกรรมถึงจะได้ ท่านแค่คิดก็เป็นแล้ว

ของบางอย่างเหมือนกับว่า เทวดาเขารักษาเพื่อรอเจ้าของ ตอนที่ท้าวเวสสุวรรณจะไปเอาแก้วอินทนิลมาถวายพระนาคเสนเพื่อแกะพระแก้วมรกต ยักษ์ที่ดูแลอยู่ยังไม่ยอมให้ ท่านบอกว่าท่านมีหน้าที่รักษา ถึงคุณเป็นเจ้านายก็ให้ไม่ได้ ท้ายสุดต้องชี้แจ้งว่าจะทำเพื่อเป็นสมบัติของพระพุทธศาสนา เขาถึงยอม คิดดูว่าลูกน้องไม่เกรงใจเจ้านายแล้ว หน้าที่เขาดูแลอยู่ เขารับคำสั่งครั้งเดียว