[เถรี]

ดังนั้น..วิธีที่จะรักษาอารมณ์ใจที่ดีเอาไว้ได้ ก็ต้องประคับประคองเอาไว้เหมือนอย่างจามรีรักษาขน เหมือนนกต้อยตีวิดรักษาฟองไข่ เหมือนแม่รักษาลูกคนเดียว เหมือนคนเหลือตาข้างเดียว ต้องรักษาดวงตาข้างที่เหลืออยู่ ถ้าเราทุ่มเทชีวิตจิตใจให้กับความดีได้ขนาดนี้ ก็หมายความว่าเราจะเอาดีได้ เราจะมีความก้าวหน้าในการปฏิบัติได้

ผมเองในการปฏิบัติระยะแรก ก็เหมือนกับเราทุกคน คือ กำลังใจตกแล้วตกอีก พังแล้วพังอีก วันหนึ่งหลาย ๆ รอบ พอทำ ๆ มาแล้วพัง ทำ ๆ มาแล้วพัง ก็เสียดาย เมื่อเสียดายมาก ก็ต้องมาคิดหาวิธีว่า เราจะทำอย่างไรถึงจะรักษาความดีเอาไว้ได้ และเป็นเพราะอะไรถึงพัง

ในเมื่อหาสาเหตุได้ว่าพังเพราะอะไร ก็ระมัดระวังอย่าให้เหตุนั้นเกิด ในเมื่อรู้ว่าจะต้องประคับประคองเอาไว้ ก็พยายามระมัดระวังให้สุดชีวิตที่จะรักษาเอาไว้ แต่ก็อดที่จะพังอีกไม่ได้ ระยะแรก ๆ ผมสู้ไม่ได้เลย พังตลอด

แต่พอตั้งใจทำ ก็เริ่มสู้ได้บ้าง พอทำต่อไปก็อยู่ลักษณะที่ว่า ได้กับเสียก้ำกึ่งกัน ตอนนั้นจะเป็นตอนที่สนุกที่สุดในชีวิตของเรา เพราะต้องคอยลุ้นว่า แต้มต่อไปใครจะเป็นคนได้ และหลังจากนั้นเราก็จะได้มากกว่าเสีย

ถ้ามาถึงตอนนี้ คุณสามารถจะยืนหยัดด้วยตัวเองได้แล้ว และท้ายสุดเป้าหมายที่ทั้งคุณทั้งผมต้องการก็คือ เราจะไม่ยอมเสียอีก นี่จึงเป็นสิ่งที่นักปฏิบัติทุกคนจะต้องสังวรระวังและทำให้ได้

ไม่อย่างนั้นแล้ว สิ่งที่เราทำมาแล้วก็ทิ้งไป ทำมาแล้วก็ทิ้งไป เราก็ไม่ได้อะไรเป็นชิ้นเป็นอันขึ้นมา ถ้าหากว่าเราเสียชีวิตไปก่อน เราก็ขาดทุน จึงขอให้ทุกคนตั้งใจไว้ให้ดี ผมขอยืนยันว่า ถ้าทุกคนตั้งใจทำจริง ผลดีจริง ๆ เกิดกับเราแน่