[สุธรรม]

รูปหน้าอนุสาวรีย์สิงโตร้องไห้

ท่านอาจารย์ ดร.วันชัยเข็นรถเข็นของพระครูด็อกเตอร์ไปติดริมสระ หันหลังให้สระแล้วล็อกล้อไว้ จัดการถ่ายรูปให้ท่านพระครูด็อกเตอร์ก่อน ท่านอาจารย์ ดร.พิเชฐขอเข้าไปร่วมเฟรมด้วย เสร็จแล้วอาตมาส่งกล้องไปให้ เมื่อท่านช่วยถ่ายให้สองรูปแล้วก็ถอยออกมา ปล่อยให้พรรคพวกผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันเข้าไปถ่ายรูปบ้าง การไม่มีนักท่องเที่ยวอื่น ๆ มาคอยช่วยถ่ายแบบไม่ได้ขอร้องก็ดีแบบนี้เอง ขออย่างนี้ทุกที่ได้ไหมลุง ? “เอาแค่พอสมควรครับ ที่ไหนพอจะช่วยได้ก็ช่วย ที่ไหนเกินความสามารถของผม ท่านก็ต้องใช้ความสามารถของตนเองครับ”...

เมื่อได้รูปแล้วอาตมาก็เดินกลับไปที่ร้านเจ๊อารี มีมหากังวาลเดินมาเป็นเพื่อนคนเดียว เมื่อเข้าไปในร้านก็เจอยี่สิบคำถามไม่มีตัวช่วยจากอาเจ๊ พอรู้ว่ามาจากกาญจนบุรี เจ๊อารีก็ถามว่า “รู้จักท่านอาจารย์วัชระ วัดถ้ำแฝดไหมคะ ?” ทำไมจะไม่รู้จัก ? อาตมาอบรมเจ้าอาวาสรุ่นเดียวกับท่านเลย “ตอนนี้ท่านมาเที่ยวสวิสนี่แหละค่ะ ท่านจะคุยด้วยไหมคะ ? อารีจะโทรให้” อาตมาขอบคุณในความหวังดีของอาเจ๊ ยังไม่ทันจะตอบรับ “ท่านนายพล” ก็สะกิดพร้อมกับบอกว่า “อย่าคุยดีกว่าครับ อีกไม่นานพระรูปนี้จะมี “ปัญหาใหญ่” ถ้าท่านคุยด้วยอาจจะโดนลากเข้าไปร่วมปัญหาด้วย” เมื่อ “ลุงหนวด” อุตส่าห์เตือน อาตมาจึงบอกปฏิเสธ แล้วเดินไปดูของที่ระลึก ปล่อยให้มหาประโยคเก้ารูปเดียวของรุ่น รับหน้าเสื่อให้เจ๊อารี “สอบสวน” ต่อไป...

“รีบมาซื้ออะไรวะ ? รูปหมู่เลยขาดไปสองคน” องปลัดมาถึงก็ถามแกมต่อว่า “จะให้สมบูรณ์ทุกครั้ง ถ้ามาครั้งหน้าจะถ่ายอะไรละครับพี่น้อง ?” เจอคำตอบแบบนี้เพื่อนนักบวชอนัมนิกายเลยพูดไม่ออก อาตมาหยิบตุ๊กตาแม่หมาเซนต์เบอร์นาดที่กำลังคาบลูกห้อยต่องแต่ง กับเป้รูปหมาใบเล็ก ๆ ไปสองอย่าง ส่งให้กับเจ๊อารีเพื่อคิดเงิน เกิดมามีแต่ลูกสาวเป็นพรวน ซื้ออะไรแต่ละทีมักจะโดนมองแปลก ๆ บางคนคิดว่าอาตมาเป็นพวก “แอบจิต” ไปเลยก็มี...