[ลัก...ยิ้ม]

กำไรแห่งชีวิตพรหมจรรย์

หลวงปู่เล่าให้ลูกศิษย์ลูกหาฟังอยู่เสมอว่า ที่อยู่ในพระพุทธศาสนาจนตลอดรอดฝั่ง และได้รับความผาสุกร่มเย็นมาเป็นลำดับ ก็เพราะช่วงหนึ่งในชีวิตของท่านได้อุปัฏฐากรับใช้หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต ได้รับการฝึกหัดทรมานจนได้หลักในการปฏิบัติเรื่อยมา ซึ่งท่านใช้คำว่า เป็นกำไรแห่งชีวิตพรหมจรรย์ ท่านเล่าถึงความหลังด้วยความปีติและระลึกถึงพระคุณของหลวงปู่มั่น อันลึกซึ้งถึงจิตถึงใจไว้ดังนี้

“ปี พ.ศ. ๒๔๘๔ เจ้าพระคุณสมเด็จฯ มีพระบัญชาให้ไปสอนพระปริยัติธรรมแผนกธรรม และบาลีไวยากรณ์ ป.ธ.๓ วัดสุทธาวาส ตำบลธาตุเชิงชุม อำเภอเมือง จังหวัดสกลนคร โดยพระอริยคุณาธาร (เส็ง ปุสฺโส) ขณะนั้นท่านยังเป็นเปรียญอยู่ เป็นเจ้าคณะจังหวัดสกลนคร (ธ)

พอออกพรรษาแล้ว คณะศรัทธาญาติโยมชาวจังหวัดสกลนคร ได้พร้อมกันจัดรถไปกราบอาราธนา นิมนต์ให้หลวงปู่ไปโปรดชาวสกลนครบ้าง ต้นเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. ๒๔๘๔ หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต จึงได้เดินทางไปสกลนคร พักวัดสุทธาวาส ๑๕ วัน มีพระเณรมากราบนมัสการและรับฟังโอวาทมิได้ขาด จากนั้นท่านก็ออกเดินทางไปพักที่เสนาสนะป่าบ้านนามน พอสมควรแล้วก็เดินทางมาพักที่บ้านโคก (บ้านเกิดพระอาจารย์กงมา จิรปุญฺโญ) และจำพรรษาที่นั้น ในปี พ.ศ. ๒๔๘๔