[เถรี]

คราวนี้อยู่ที่เราว่าจะทำเพื่ออะไร ? ส่วนใหญ่แล้วพวกเราดีมาก ไม่ค่อยเอาอะไรไกล มอง ๆ อยู่แค่แถวสวรรค์เท่านั้นเอง อาตมภาพยิ่งแย่ใหญ่เลย สมัยเด็ก ๆ พ่อแม่ผู้ใหญ่เขาสอนว่า "อธิษฐานนะลูก ทำบุญทั้งที ขอให้เกิดมาสวย ๆ ขอให้เกิดมารวย ๆ ขอให้เกิดมาได้พบพระศรีอารย์" ก็อธิษฐานตามเขาไปอยู่หลายปี ไม่รู้เหมือนกันว่าแรงพอหรือเปล่า ถ้าคำอธิษฐานแรง พอมีหวังได้ไปเกิดยุคพระศรีอาริย์แน่เลย..!

แต่พอรู้ว่าพระนิพพานเป็นอย่างไร ก็เปลี่ยนใหม่ "ผลบุญใดที่ข้าพเจ้าได้บำเพ็ญแล้ว ณ โอกาสนี้ ขอผลบุญนี้จงเป็นปัจจัย ให้ข้าพเจ้าทั้งหลาย ได้เข้าถึงซึ่งพระนิพพาน ในชาติปัจจุบันนี้เทอญ" ก็แปลว่าอธิษฐานด้วยความตั้งใจ ก็สามารถที่จะเปลี่ยนได้

ไม่ใช่แบบพระเจ้าปายาสิ ไปดูในปายาสิราชัญญสูตร พระกุมารกัสสปะเทศน์โปรด พระเจ้าปายาสิก็บอกว่า "พระคุณเจ้าพูดมาไพเราะมาก เห็นชัดว่าเป็นไปตามนั้น แต่โยมไม่สามารถจะเปลี่ยนทิฏฐิได้หรอก เพราะใคร ๆ ก็รู้ว่าโยมเป็นอย่างนี้" อ้าว..! แล้วคนอื่นรู้เกี่ยวอะไรกับมึงด้วยเล่า..!? เขารู้ว่าเป็นอย่างนี้ก็ต้องเป็นไปตลอดชาติเลยหรือ ?

พระกุมารกัสสปะก็ว่าใหม่ เทศน์อีกหนึ่งรอบ พระเจ้าปายาสิก็บอกว่า "พระคุณเจ้าเทศน์ได้ไพเราะมาก อุปมาอุปไมยได้ภิญโญยิ่งนัก เปรียบเสมือนหงายของที่คว่ำ หรือตามประทีปในความมืด แต่โยมไม่สามารถที่จะเปลี่ยนความคิดได้หรอก เพราะใคร ๆ ก็รู้ว่าโยมเป็นอย่างนี้" นี่ถ้าอยู่ใกล้ อาตมาภาพจะช่วยถีบให้..!