วันพฤหัสบดีที่ ๒๔ ตุลาคม ๒๕๖๒
อาหารเช้าของโรงแรมบันไดเมฆ หมูหยองเป็นของพวกเราเอง
ออกเดินทางตอนอากาศ ๑ องศาเซลเซียส
วิ่งข้ามภูเขาไปเมืองคังติ่ง หมอกลงหนักมาก
หมอกหนักเกือบมองทางไม่เห็น ถ้าประมาทก็เป็นแบบนี้แหละ
รถกระบะใจร้อน เกือบสวัสดีกับคันของเราไปแล้ว
ขนาดสายมากแล้วหมอกยังท่วมถนนอยู่เลย
ถึงแล้ว.. เมืองคังติ่ง เมืองหลวงของเสฉวนตะวันตก
หยุดพักให้เข้าส้วม แต่ส่วนมากไปสำรวจตลาดเหมือนเดิม
เนื้อจามรีสดมาก
ไปเส้นทางใหม่ อุโมงค์ยังไม่เปิดใช้อย่างเป็นทางการ
วิ่งไปหลายสิบกิโลเมตร โผล่มาเห็นฟ้าแค่นิดเดียว
แสงสีในอุโมงค์เพื่อป้องกันคนขับง่วงนอน
ข้ามสะพานแขวนเข้าเมืองเทียนฉวน
หน้าตาเหมือนสะพานโกลเดนเกตของสหรัฐอเมริกา
เห็นท้องฟ้าแค่แวบเดียวก็กลับเข้าอุโมงค์ใหม่
ฝนเริ่มกระหน่ำหนักตลอดระยะทางหลายร้อยกิโลเมตร
"ท่านสุ่ยหลง" จัดโปรแกรมได้สุดยอดมาก ไม่มีอะไรให้ดูก็ปล่อยฝนลงมา
หยุดพักกินอาหารกลางวันกันที่เมืองหย่าอัน
ตาเจ็บจากแสงสะท้อนหิมะ ต้องงัดแว่นตากันแดดขึ้นมาใส่
ทางอุโมงค์ลดเวลาไปได้ ๓ ชั่วโมงก็มาถึงเมืองเฉิงตูท่ามกลางสายฝน
เข้าพักที่โรงแรมเอ๋อเหมยเจ้าเก่า
แวะชมมุมขายใบชาและเครื่องชงชาของทางโรงแรม
มีหลากหลายรูปแบบและราคาให้เลือก
แต่ส่วนใหญ่ราคาแพงไปซะทั้งนั้น
การจราจรช่วงค่ำของเมืองเฉิงตู ถ่ายจากหน้าต่างห้องพัก
__________________
มารใช้ คนทุกคน ของทุกชิ้น สัตว์ทุกตัว เป็นเครื่องมือในการขวางเรา โดยเฉพาะคนที่เรารักมากที่สุด
(-/\-) (-/\-) (-/\-)
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 05-11-2019 เมื่อ 19:45
|