[เถรี]

หลังจากนั้นแล้ว ให้กำหนดใจดูว่า เรารู้ตัวหรือไม่ว่าเราจะต้องตาย เรารู้ตัวหรือไม่ว่าความตายอยู่กับเราตลอดเวลา หายใจเข้าถ้าไม่หายใจออกก็ตายแล้ว หายใจออกไม่หายใจเข้าก็ตายเช่นกัน การที่เราอยู่กับความตายเช่นนี้ ก็แปลว่าเราจะพ้นจากความทุกข์ไปได้ในชั่วลมหายใจออกเช่นนั้น การที่เราดำเนินชีวิตอยู่ แปลว่าเรามีชีวิตอยู่แค่ชั่วลมหายใจเดียว ถ้าไม่หายใจก็ตายเสียแล้ว ดังนั้น..ความทุกข์ทั้งหลาย ทำไมเราจะทนอยู่ด้วยไม่ได้ เพราะเรามีเวลาอยู่แค่นิดเดียวเท่านั้น

เมื่อพ้นจากนี้แล้ว ให้ตั้งใจว่า ขึ้นชื่อว่าการเกิดมามีร่างกายที่เต็มไปด้วยความทุกข์เช่นนี้ เราไม่ต้องการอีก การเกิดมาในโลกมนุษย์ที่เต็มไปด้วยความทุกข์ยากเร่าร้อนเช่นนี้ เราไม่ต้องการอีก การเกิดเป็นเทวดา เป็นพรหม พ้นทุกข์แค่ชั่วคราว ถึงเวลาก็ต้องลงมาเกิดใหม่ ก็มาทุกข์อีก เราไม่ต้องการ เราต้องการที่เดียวคือพระนิพพาน

เมื่อกำหนดกำลังใจเช่นนี้ได้ ก็กำหนดใจเกาะภาพพระแน่วนิ่งให้อยู่บนศีรษะของเรา หายใจเข้า ภาพพระสว่างขึ้น หายใจออกก็ให้ภาพพระสว่างขึ้น ตั้งกำลังใจว่าพระพุทธเจ้าไม่ได้อยู่ที่ใดเลย นอกจากพระนิพพาน เราเห็นท่านคือเราอยู่กับท่าน เราอยู่กับท่านคือเราอยู่บนพระนิพพาน ถ้าหากเราสิ้นชีวิตหรือตายลงไปภายในวันนี้ เราขอมาอยู่พระนิพพานกับพระองค์ท่าน ณ ที่แห่งนี้เท่านั้น