[เถรี]

พระอาจารย์สอนลูกศิษย์ที่นั่งรับใช้อยู่ข้าง ๆ "ทำให้ดูเห็น ๆ ก็เลียนแบบสิวะ...! สมัยนั่งอยู่ข้างหลวงพ่อวัดท่าซุง อาตมามีหน้าที่อย่างเดียวคือทรงอารมณ์มองพระ ถึงเวลาท่านจะทำอะไร หรือโยมถามอะไร ท่านจะทำออกมาลักษณะไหน หรือตอบอย่างไร ถ้าพยายามแล้วท้ายสุดก็จะได้คำตอบ รู้เลยว่าเขาถามอย่างนี้หลวงพ่อท่านจะตอบอย่างไร อย่างปัจจุบันนี้ที่มานั่งอยู่ตรงนี้ได้ก็คืออารมณ์ช่วงนั้นแหละ พอถึงเวลาจะรู้ว่าถ้าทรงอารมณ์อย่างนี้คำตอบที่ได้มาจะใช่ เพราะฉะนั้น...อย่ามานั่งเฉย ๆ

สมัยนั้นอยู่ข้าง ๆ หลวงพ่อท่านก็ซ้อมอยู่ตลอด ถึงเวลาโยมถวายปัจจัยมานี่ต้องหยิบวัตถุมงคลให้ เขามีแจกวัตถุมงคลตามราคา ถวาย ๑๐๐ บาท แจกอย่างนี้ ถวาย ๕๐๐ บาทแจกอย่างนี้ ถวาย ๑,๐๐๐ บาทแจกอันนี้ หยิบให้ไปเรื่อยแหละ บางทีลุงเอี๊ยงก็ตกใจเปิดซองดู แอบเช็กอยู่เรื่อย ว่าอาตมาไม่เปิดซองเลยแล้วรู้ได้อย่างไร ?

มีอยู่เที่ยวหนึ่งพอโยมส่งซองมา อาตมาฉีกแควกลงถังขยะ แล้วก็หยิบแหนบให้เขาไปอันหนึ่ง ลุงเอี๊ยงตะปบหมับเลย รีบเปิดดูว่าอะไร โยมเขาอยากได้วัตถุมงคล ก็เลยฉีกกระดาษหนังสือพิมพ์แผ่นหนึ่งใส่ซองมา พอมาถึงจะมีประโยชน์อะไร ส่งให้เขาไปก็เสียเวลาแกะอีก ฉีกสองท่อนหย่อนลงถังไปเลย คราวนี้ลุงเอี๊ยงอยู่ข้าง ๆ เขาตกใจ อะไร..ส่งเงินมาแล้วฉีกทิ้ง ก็เลยรีบเปิดดู

เพราะฉะนั้น...คนรุ่นเก่า ๆ ที่อยู่วัดท่าซุงจะรู้ สงสัยอะไรถามพระอาจารย์เล็ก...จบ แต่หลายท่านก็ไม่จบ ถามแล้วไปถามหลวงพ่อวัดท่าซุงอีกรอบ"