[เถรี]

ญาติโยมทั้งหลาย..เมื่อครู่เราได้ชมการรำถวายเสด็จพ่อพระนารายณ์ทรงฤทธิ์นั้น หลายท่านพอถึงเวลาสนุกสนานก็เพลิดเพลิน ลืมการรักษากำลังใจตัวเอง อย่างนั้นถือว่ายังใช้ไม่ได้ เพราะว่าเราเผลอให้รัก โลภ โกรธ หลงเข้ามาอยู่ในใจของเราแล้ว จะต้องรักษากำลังใจให้อยู่ในลักษณะที่ว่า ภายนอกเป็นไปตามโลกก็จริง แต่ภายในต้องนิ่งอยู่ ไม่ได้ไหลตามโลกไป แต่ถือว่าเป็นเรื่องปกติ เพราะว่ากำลังใจของพวกเรา ยังไม่ถึงขนาดที่แบ่งส่วนใช้งานกันได้

เมื่อเป็นดังนั้น ให้ทุกคนซักซ้อมการแบ่งกำลังใจออกเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งอยู่กับภาพพระ อยู่กับพระนิพพาน หรืออยู่กับองค์ภาวนาของเรา อีกส่วนหนึ่งก็แบ่งความรู้สึกออกมา เพื่ออยู่กับหน้าที่การงานตามปกติ ถ้าท่านทำอย่างนั้นได้ อาการภายนอกที่ตามโลกก็จะสักแต่ว่าเป็น ไม่ได้ยินดียินร้ายตามไปด้วย ถ้าสามารถทำอย่างนั้นได้ กำลังใจของพวกเราก็จะผ่องใสอยู่นาน ถ้าหากว่ารักษาความผ่องใสได้นานเท่าไร ปัญญาก็จะเกิดได้มากเท่านั้น เมื่อปัญญาเกิดก็จะกลับไปควบคุม รักษากำลังใจของเราอีกรอบหนึ่ง

ดังนั้น..ในทุกสถานการณ์ สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือต้องดูใจตัวเองก่อน ดูที่ตัวเอง แก้ที่ตัวเอง ถ้าเห็นว่ากำลังใจจะไหลตามกระแสไปก็รีบรั้งกลับ วิธีรั้งที่ดีที่สุดก็คือ กลับเข้ามาอยู่กับลมหายใจเข้าออก หรือกลับมาอยู่กับภาพพระ อยู่กับพระนิพพานของเรา