[สุธรรม]

พามาซื้อของที่ร้าน Max

เดินหมดอารมณ์ออกจากร้าน มานั่งบนม้านั่งใต้ต้นไม้ไม่ไกลนัก สมุห์สุมิตรรีบส่งน้ำเย็นมาปลอบใจ อาตมาฉันแก้เซ็งไปเกือบครึ่งขวด ประธานรุ่นของเราหิ้วถุงใส่ของที่ระลึกหอบเบ้อเริ่มมานั่งด้วย คงจะซื้อไปฝากลูกคณะเป็นแน่ มีอาบังโพกหัวแบบแขกซิกข์มาแบมือขอวัตถุมงคล อาตมาชี้ไปที่หลวงพ่อพระครูเรือง ท่าน ผอ.โรงเรียนฯ เสกกุมารทองขลังอย่าบอกใครเลย แต่ขอโทษ...กุมารทองพูดภาษาอังกฤษไม่ค่อยได้เหมือนกับเจ้าของ งานนี้จึงแผลงฤทธิ์ไม่ออก ฮ่า...

เห็นว่าใกล้เวลานัดหมายแล้ว อาตมาจึงชวนพรรคพวกเดินไปที่รถ นายสันโดษนำรถออกจาก “ซอง” มารออยู่กลางลานแล้ว ติดเครื่องเปิดแอร์ไว้เสร็จสรรพ คุณโอเล่นับยอดทุกคนที่ขึ้นมา พอครบ ๒๗ คนรวมทั้งตัวเอง มัคคุเทศก์รูปหล่อก็สั่งให้ออกรถ นายสันโดษนำวิ่งย้อนกลับทางเดิม ผ่านหน้าภัตตาคารจีนที่เราฝากท้องไว้เมื่อกลางวัน วนวงเวียนแล้วเลี้ยวขวาออกไปไม่ไกลนัก ก็เลี้ยวเข้าลานจอดรถ ปล่อยพวกเราลงมาแบบมึน ๆ ประมาณว่า “ที่นี่ที่ไหนวะ ?”

“ผมจะพาพระอาจารย์ทุกท่านไปช็อปปิ้งสินค้าแบรนด์เนมจากร้าน Max ครับ ของที่ร้านนี้ราคาไม่แพง เกือบจะเป็นราคาโรงงานเลยครับ ที่สบายใจก็คือเจ้าของร้านพูดไทยได้ ทุกท่านจะได้ต่อราคากันตามสบาย ตามผมมาเลยครับ” มัคคุเทศก์รูปหล่อไขข้อกังขาเสร็จ ก็เดินนำพวกเราออกจากลานจอดรถ เลี้ยวซ้ายไปตามถนนที่มีเลนจักรยานทั้งสองฝั่ง ผ่านบ้านที่มีต้นกุหลาบงามสะพรั่งอยู่ริมรั้ว เลยป้ายรถเมล์ไปไม่ถึงสองร้อยเมตร ก็เห็นธงสารพัดชาติโบกสะบัดอยู่บนป้ายหน้าร้าน โดยมีธงชาติไทยติดอยู่เป็นผืนแรกเลย...