[เถรี]

หลวงตาวัชรชัย : เดี๋ยวขอช่วยอาจารย์สิงห์หน่อยนะ เรื่องที่ว่าโกรธพระด้วยกัน ผมว่าเป็นเรื่องวาสนาของเรา ไม่ได้ว่าอาจารย์นะ ว่าหลวงตาเอง กลัวแพ้หมา คือหมานี่เวลาเขาอยู่ด้วยกัน ครอกเดียวกันนี่แหละ อยู่กับแม่ กินนมแม่ด้วยกัน มันว่างก็กัดกันเองลูก แล้วเชื่อเถอะ เราเคยเรียนวิชานักรบ เรียนวิชาการรบก็กัดกันเอง แม่ก็นั่งเฉยดูอยู่นั่นแหละ เดี๋ยวมันก็เลิก แต่ไปกัดฝูงอื่นนี่ถึงตายนะลูก เพราะฉะนั้น..ที่ทะเลาะกันเองนี่พ่อท่านดูแลเราอยู่ เดี๋ยวก็เลิก เคยขัดใจอะไรกันเดี๋ยวก็หายเอง